Μπορεί ένας Κασσελάκης να έχει κοινά σημεία με ένα… μπαλόνι; Γιατί ναι, αλλά και γιατί οχι…

Δεν χωρεί την ελάχιστη αμφιβολία…Θα πρέπει να το συνηθίσουμε και να μη μάς ξενίζει, ότι η ελευθερία του Τύπου, δηλαδή το ελευθέρως εκφράζεσθαι και κρίνειν αναλόγως, συνεπώς και το γράφειν των λειτουργών του Τύπου από τα έντυπα ΜΜΕ, δεν αποτελεί αρχή οικουμενικής αποδοχής και τελικώς εφαρμογής εν τοις πράγμασι, αλλά επιλεκτικό πεδίο αναφοράς, όταν «συμφέρει» η «δεν συμφέρει», αναλόγως με το αφήγημα που επιδιώκεται που υπηρετηθεί…

‘Έχοντας αυτό κατά νουν-πράγμα βεβαίως εξόχως αποηγοητευτικό ως επιβεβαιωτικό μιάς κρατούσης προσεγγίσεως των πραγμάτων δύο μέτρων και σταθμών- θα κουρασθούμε να βλέπουμε και να διαβάζουμε τους ΣΥΡΙΖΑίους και όσους αποτελούν τη δορυφορική τους σκιά από τα κοινωνικά δίκτυα, να θορυβούν για την ελευθερία του Τύπου στη χώρα. Καλυπτόμενοι και πίσω από σχετικά ψηφίσματα του ΕΚ, εις τα οποία και παραπέμπουν, δίκην φύλλου συκής…

Να παρέμεναν, όμως, σε αυτήν την καταγγελιολογία και να μην την υιοθετούσαν με τα έργα τους (…), όποτε τούς «συμφέρει», όταν το σημαινόμενο της εκπεμπόμενης εικόνας που οι ίδιοι τροφοδοτούν δεν τούς βολεύει…Θα ήταν το ελάχιστο που θα περίμενε κανείς, εάν οι έννοιες του αυτοσεβασμού και της αυτοπειθαρχίας έβρισκαν στοιχείο πεδίο αναφοράς και βεβαίως εφαρμογής.

Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες, από την «ευγενική» κίνηση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφ. Κασσελάκη, να «πετάξει» το μικρόφωνο στη δημοσιογράφο του «MEGA» Σίσσυ Χρηστίδου, η ερώτηση της οποίας, από την εκπομπή της «Χαμογέλα και πάλι» δεν τού άρεσε, επιλέγοντας τη δειλία της φυγής. Και έτσι έδειξε το μέτρο του σεβασμού του προς την (μη) ενημέρωση.

Χθες, Δευτέρα-13 Μαΐου 2024, τρείς δημοσιογράφοι από «ΤΑ ΝΕΑ» επέλεξαν να ασχοληθούν με το «φαινόμενο Κασσελάκη»: Δύο, ο Ηλίας Κανέλλης και ο Στέφανος Κασιμάτης από τις στήλες τους που έχουν σε καθημερινή βάση και ένας, ο Κώστας Γιαννακίδης, από τη σελίδα «Μερική άγνοια» με την παράθεση φωτογραφία που εμφανίζει τον Πρόεδρο με ένα μπαλόνι και τη συνοδευτική λεζάντα «λογικό να αισθάνεται οικειότητα δίπλα σε ένα μπαλόνι»….Πώς το λέμε, μία φωτογραφία, όσο χίλιες λέξεις!

Για το συγκεκριμένο απαράδεκτο συμβάν, ο συν. Ηλίας Κανέλλης έγραψε χθές μεταξύ άλλων: «Η επιλογή του προέδρου Κασσελάκη, με την προτροπή προφανώς του επιτελείου του, να δίνει συνεντεύξεις στις πιο απολιτικές εκπομπές, στα πρωινάδικα, κίνηση που εύλογα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ψάχνει ψήφους στο λιγότερο πολιτικοποιημένο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, τον οδήγησε στη Σίσσυ Χρηστίδου και στο πρόγραμμα «Χαμογέλα και πάλι». Ανάμεσα σε διάφορα χαριτωμένα, η παρουσιάστρια τον ρώτησε για το πολιτικό μέλλον δύο στελεχών του, του Χρήστου Σπίρτζη και του Γιώργου Βασιλειάδη, που πήραν σαφείς αποστάσεις από τη φράση περί εγκληματιών υπουργών. Ο πρόεδρος, δυσαρεστημένος με την ερώτηση, παραμέρισε το μικρόφωνο και αποχώρησε από την εκπομπή χωρίς να απαντήσει. Η συγκεκριμένη πράξη είναι αδιανόητη για πολιτικό αρχηγό, και μάλιστα ενός κόμματος που κατηγορεί τη συμπολίτευση ότι προσπαθεί να ελέγξει τον Τύπο. Στη δημόσια ζωή δεν υπάρχει ερώτηση που απαγορεύεται ούτε δημοσιογράφος ο οποίος οφείλει να κάνει μόνο αρεστές ερωτήσεις σε πολιτικούς. Αν ο πρόεδρος Κασσελάκης ψάχνει πρόσωπα που θα τον λείχουν, σύντομα θα μείνει να μιλάει μόνο σε κομματικά μέσα και σε στενό κύκλο αρεστών»

Και το βράδυ, όπως συνηθίζουν οι άνθρωποι της νύχτας και του σκότους που τη συνοδεύουν, ένας από τις συνήθεις «σχολιογράφους» της ΣΥΡΙΖΑίϊκης στρατιάς των κοινωνικών δικτύων, ο Νίκος Καρανίκας, βγήκε να την «πέσει» εις τον Κώστα Γιαννακίδη, απευθυνόμενος εις το μεγαλομέτοχο-ιδιοκτήτη της «Άλτερ ‘Εγκο», από τον οποίο και εζήτησε τη…φίμωση του δημοσιογράφου. Και όπως τού έγραψε: «Κάποια εξουσία πρέπει να παρέμβει προφανώς και να τού θυμίσει (του συν. Κ. Γιαννακίδη), ότι απευθύνθηκε σε θεσμό, σε έναν εκπρόσωπο κόμματος που αύριο θα είναι προφανώς ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας και ότι τέτοιους θεσμούς τους σεβόμαστε γιατί εκπροσωπούν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου και όχι μία παρέα που προφανώς είναι κάποιοι αναξιόπιστοι κανίβαλοι της ενημέρωσης»(…)

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, εάν η συγκεκριμένη «έκρηξη θυμού» του αμέσως προηγουμένως υπεύθυνου στρατηγικού σχεδιασμού παρά τη εξουσία Τσίπρα εις το Μέγαρο Μαξίμου και γνωστού οξύθυμου για τις αντιδράσεις του υπέρ Κασσελάκη πλέον τυγχάνει προϊόν προσωπικής του και μόνον επιλογής ή όχι, πράγμα το οποίο και παρέλκει, αλλά τα απορρέοντα μείζονα από την ανάρτηση Καρανίκα, έχουν να κάνουν με τα εξής:

· Πρώτον ο σεβασμός σε θεσμούς και τα πρόσωπα πίσω και πέραν αυτών δεν επιβάλλεται «εκ των άνω», αλλά καλλιεργείται και μόνον, της αντίστροφης διαδικασίας αποκλειομένης εκ των πραγμάτων, αλλά και ανεπίτρεπτης βεβαίως, ως και αντιπαραγωγικής, καθώς οδηγεί σε αντίστροφη ακριβώς εικόνα. Να μη διερωτήθηκε άραγε ποτέ ο Καρανίκας πόσο η όλη παρουσία Κασσελάκη μπορεί να τροφοδοτεί τούτο, δικαίως ή αδίκως;

· Δεύτερον, για ένα στέλεχος Κόμματος, αποτελεί αποκλειστέα επιλογή και εξ αυτής απαγορευμένη απορρέουσα ενέργεια η προσωπική στοχοποίηση δημοσιογράφου για όσα έχει γράψει ή πεί από το μέσο ενημέρωσης, όπου εργάζεται, πόσο δε μάλλον η προσφυγή(…)στον αντίστοιχο ιδιοκτήτη του, με αιτούμενο τη φίμωσή του, δηλαδή και την απόλυσή του τελικώς.

· Τρίτον η επίκληση όσων επιστρατεύει ο εν λόγω για τη «δίωξη Γιαννακίδη» προδίδει πενία ουσιαστικών επιχειρημάτων αντιλόγου, με την παράθεση μελλούμενων να συμβούν, τα οποία μπορεί μεν να είναι σεβαστά ως πιθανή προβολή επιθυμιών, όχι όμως και υπερκείμενα κριτικής και αυτά, η οποία δεν νοείται να αποτελεί αντικείμενο συνδιαλλαγής ή πρότερης έγκρισης(…), και

· Τέταρτον η διατύπωση «κάποιοι αναξιόπιστοι κανίβαλοι της ενημέρωσης» δεν μπορεί παρά να γυρίσει μπούμερανγκ στον εμπνευστή της, ως προϊόν μίας ισοπεδωτικής προσέγγισης ανθρώπων, με σκοπό την εύκολη δαιμονοποίησή τους. Να «διέφυγε» άραγε του Καρανίκα, ότι και ο συν. Καννέλλης συνοδεύει την κριτική του εναντίον Κασσελάκη και με φωτογραφία ατόμου με προσωπείο Τραμπ ανά χείρας και τη συνοδευτική λεζάντα «έλα να παίρνει ιδέες ο Κασσελάκης», ώστε να ζητήσει από τον Ευάγ. Μαρινάκη και τη δική του απόλυση;

Τα προηγούμενα δεν θα ήσαν παρά γραφικά. Επειδή, όμως, εμφανίζονται να προσλαμβάνουν ενδημικό χαρακτήρα έρχονται να προκαλέσουν εύλογη ανησυχία για το πώς μπορεί να εννοούν κάποιοι τον ανεξάρτητο ρόλο και λόγο του Τύπου. Προφανώς «πρότυπα» υποβολής έτοιμων ερωτήσεων εκ των προτέρων, ώστε να «φιλοτεχνηθεί» η σκοπούμενη εικόνα του ερωτώμενου, δεν αρμόζει σε Δημοκρατίες.

Και αυτό πρέπει να το εμπεδώσει βεβαίως ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ -και κάθε άλλος που τυχόν θα απεπειράτο να τον ακολουθήσει- με την αρνητική εικόνα που εξέπεμψε στην αναφερθείσα συνέντευξή του, την οποία διέκοψε και απεχώρησε «θυμωμένος».

Και βεβαίως αποτελεί εύλογη απορία, γιατί η ΕΣΗΕΑ δεν επελήφθη αυτού του απαράδεκτου περιστατικού, το οποίο και θα έδει όπως καταδικασθεί ρητώς, εν τη γενέσει του, πριν λάβει επαναληπτικές διαστάσεις. Δεν θέλω να εικάσω ότι «έκαναν πίσω» φοβούμενοι μήπως επιδαψιλεύσουν τη μήνιν ΣΥΡΙΖΑίων από τα κοινωνικά δίκτυα, βοηθούσης και της στάσεως του ΣΥΡΙΖΑίου Γενικού Γραμματέως, του οποίου η συνδικαλιστική παράταξη της «Συσπείρωσης» συγκυβερνά της ΕΣΗΕΑ, μαζύ με την παράταξη της Προέδρου.

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
Τακτικό μέλος ΕΣΗΕΑ