Έκλεισε το ιστορικό «Πάνθεον» στην Παραλία της Χαλκίδας – Έξω από την πόρτα του περιμένει ο σκυλάκος που φιλοξενούσε καθημερινά
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά καταστήματα εστίασης στην Παραλία της Χαλκίδας δεν θα ανοίξει και πάλι τις πόρτες του. Το περίφημο, αγαπητό στέκι Πάνθεον, μέσα στο οποίο συναναστραφήκανε παρέες και παρέες, γενιές και γενιές, δεν υπάρχει πια.
Η επιχείρηση έκλεισε και για την ώρα το κτήριο παραμένει έρημο. Ο πιο πιστός όμως, πελάτης του, ο Τάσος, ο καλός σκυλάκος, περιμένει από προχθές να του ανοίξει κάποιος την πόρτα για να μπει μέσα. Ο Τάσος αγαπούσε το μαγαζί και συνήθιζε την ημέρα και ειδικά τα βράδια να μένει μέσα, εισπράττοντας την αγάπη της διεύθυνσης, του προσωπικού και των πελατών.
Περιμένοντας κάποιον να του ανοίξει την πόρτα…
Ο ιδιοκτήτης του Πάνθεον και επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου Χαλκιδέων, Γιώργος Σπύρου, το τελευταίο βράδυ λειτουργίας του καταστήματος έγραψε…
«Το «Πάνθεον» όπως τα περισσότερα πράγματα στο σύμπαν δημιουργήθηκε μέσα από συμπτώσεις.
Ύστερα προκάλεσε και αυτό με τη σειρά του αλυσιδωτές αντιδράσεις από νέες συμπτώσεις και τυχαιότητες, που μερικές από αυτές ήσαν τόσο τυχαίες, ώστε καθόρισαν τις ζωές πολλών από εμάς.
Πόσους φίλους γνωρίσαμε και πόσους αφήσαμε, πόσοι έρωτες και πόσοι χωρισμοί, πόσα ραγισμένα γυαλιά ξανακολλήσανε και πόσα άλλα σπάσανε μέσα σε ένα τόσο μικρό χώρο, σε μια τόσο μικρή ρωγμή του χρόνου.
– Ηταν σύμπτωση που εμείς, τα αδέρφια Σπύρου, θέλαμε να παρουσιάσουμε μία καινούργια πρόταση στην πόλη μας και την ίδια χρονική στιγμή ο ιδιοκτήτης είχε προς διάθεση αυτό τον υπέροχο χώρο;
– Ηταν σύμπτωση που οι σπουδαίοι σκηνογράφοι και αρχιτέκτονες Γιώργος Γαβαλάς και Γιάννης Μουρίκης μπορούσαν και ήθελαν να συνεργαστούμε για να υπάρξει αυτό το σκηνικό;
– Ηταν σύμπτωση να βρούμε αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους, που δούλεψαν μαζί μας στην κουζίνα, στο μπαρ και στην σάλα του μαγαζιού;
Ίσως τίποτα απ’ όλα αυτά να μην ήταν απλώς μία σύμπτωση.
Το σίγουρο είναι ότι το «Πάνθεον» δεν ήταν μόνο το καλό φαγητό, το καλό σέρβις, το καθαρό ποτό και ο καλός καφές.
Ήταν η ψυχή που καταθέσαμε εμείς, η οικογένεια του «Πάνθεον» και η εμπειρία που ζήσαμε μαζί με εσάς που το αγαπήσατε και το στηρίξατε και για το λόγο αυτό θα είμαστε πάντα ευγνώμονες.
Τώρα που πέφτουν οι τίτλοι του τέλους και φτάνουμε απόψε σ’ αυτή την τελευταία νύχτα που μένει, υπάρχει μόνο νοσταλγία και αναμνήσεις που θέλουμε να ξαναζήσουμε.
Καθώς όμως τίποτα δεν τελειώνει οριστικά, αλλά η ζωή βρίσκει πάντα το τρόπο, ξέρουμε ότι θα βρεθούμε ξανά για να σκαρώσουμε καινούργιες εμπειρίες και καινούργιες αναμνήσεις.
Όσο για τους χώρους, τα άδεια κτίρια και αυτά νοσταλγούν τη ζωή.
Θέλουν να συνεχίσουν, να βρουν άλλους τρόπους για να υπάρχουν…
Σίγουρα, αργά ή γρήγορα, άλλοι άνθρωποι θα βρεθούν να τους φυσήξουν πνοή, να δώσουν τη δική τους ψυχή για να χτυπήσει ξανά η καρδιά του «Pantheon 1900».»
Η φωτογραφίες του Τάσου είναι από τον πολίτη Γιάννη Πολλάλη
