Η ελπίδα στα χέρια του λαού
Οι (αρνητικές) πρωτιές για την Ελλάδα σε επίπεδο ευρωπαϊκής ένωσης συνεχίζονται.
Μετά την πρώτη θέση στην ακρίβεια, στα είδη πρώτης ανάγκης και ιδιαίτερα στα τρόφιμα, τη δεύτερη θέση στην αγοραστική αδυναμία και στις ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία, έρχεται και ο έλεγχος για τις οικονομικές ενισχύσεις που δόθηκαν με αδιαφάνεια από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, κάτι που δημιούργησε και έντονες αντιδράσεις από τους αγρότες, οι οποίοι είδαν στον λογαριασμό τους, ψίχουλα σε σχέση με αυτά που τους έταζε η κυβέρνηση, αλλά και με αυτά που προσδοκούσαν.
Αφήνουμε κατά μέρος την καταδίκη για το κράτος δικαίου και τον έλεγχο για τις απευθείας αναθέσεις δισεκατομμυρίων.
Είναι πλέον εμφανές ακόμα και στον πιο δύσπιστο, αλλά και σε ένα μέρος του κόσμου του προοδευτικού κέντρου που από θυμό ξαναψήφισε αυτή την κυβέρνηση, ότι η χώρα βρίσκεται μπροστά σε νέα αδιέξοδα.
Τα δημοσιονομικά μεγέθη βαίνουν μακροπρόθεσμα αρνητικά και το χρέος που ξεπερνά τα 400 δις, δεν θα είναι σε λίγο εξυπηρετήσιμο, δεδομένου ότι τα “μαξιλαράκια” των προγραμμάτων ενίσχυσης, τελειώνουν σε 6-7 χρόνια και κανένα μέτρο δεν λαμβάνεται γι αυτό, παρά τις προειδοποιήσεις των ειδικών. Αν θυμίζει κάτι σε κάποιους αυτή η κατάσταση, ναι είναι παρόμοια με τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της πενταετίας 2004-2009, που οδήγησε στην πτώχευση.
Το περίεργο(??) είναι ότι οι περισσότεροι ( κορυφαία στελέχη) που ευθύνονται για την καταστροφική πολιτική εκείνης της πενταετίας έχουν βρει στέγη στην αξιωματική αντιπολίτευση και κατευθύνουν και τις πολιτικές της.
Αυτή η δεξιόστροφη προοπτική, σε συνδυασμό με τις αλλοπρόσαλλες και εμπρηστικές ανακοινώσεις του αρχηγού της, καθώς και τα εσωτερικά προβλήματα που αποτυπώνονται με δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της, φαίνεται πως ξαναπροσγειώνουν τις εκτιμήσεις που υπήρχαν, με καθαρά επικοινωνιακούς όρους από συστημικά μέσα, ότι μπορεί να είναι δεύτερο κόμμα.
Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ με συστηματική δουλειά και περισσότερη επαφή με τον κόσμο, δείχνει να ανακτά το χαμένο έδαφος και να δίνει την αίσθηση ότι έχει τη δυναμική να είναι στη δεύτερη θέση.
Αυτό βέβαια δεν αρκεί, γιατί στις ευρωεκλογές θα πρέπει να εμφανιστεί με καθαρό τρόπο η τάση, ότι ο παλιός κυρίαρχος στον χώρο της κεντροαριστεράς είναι σε θέση να αποτελέσει τον άλλο πόλο εξουσίας και εναλλακτική πρόταση απέναντι σε αυτό το καθεστώς.
Σε αυτή την κρίσιμη μάχη για τη χώρα, συμβιβασμοί, χαλαρή ψήφος και στήριξη μικρότερων κομμάτων που προσπαθούν να αποσπάσουν ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, δεν είναι συμβατές με την ανάγκη που έχει ο τόπος για μία σύγχρονη προοδευτική κυβέρνηση και αντιθέτως θα θολώσει το μήνυμα και την ελπίδα που προσδοκά η κοινωνία.
Η παρούσα κυβέρνηση νιώθοντας κυρίαρχη, έχει απογειώσει το πελατειακό κράτος και την οικονομική ενίσχυση των ημετέρων με ευρωπαϊκά χρήματα, τα οποία έπρεπε να διατεθούν στο σύνολο της κοινωνίας και στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Αν και τώρα δεν νιώσει ότι μπορεί να απειληθεί, θα συνεχίσει ασύδοτη και στον οικονομικό τομέα και στα εξωτερικά θέματα και η ζημιά που θα προκαλέσει θα είναι μη αναστρέψιμη.
Κατά συνέπεια έχω την άποψη ότι πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τις λογικές του παρελθόντος και τα κριτήρια επιλογής με αποκλεισμούς και μηδενιστικούς αφορισμούς, που τις εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το παρόν καθεστώς, και να αναπροσαρμόσουμε τις προτεραιότητες και τις επιλογές μας για να μην μετανιώνουμε για τη ζημιά που γίνεται στη χώρα σήμερα, αλλά κυρίως με αυτά τα δεινά που θα αφήσουμε ως αρνητική παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές.
