«Δεν ξεχνώ»: Εκδήλωση μνήμης της επετείου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο
Με μήνυμα «Δεν ξεχνώ», 49 χρόνια μετά την θλιβερή επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, πραγματοποιήθηκε η συγκινητική εκδήλωση μνήμης στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας από το Σύλλογο Κυπρίων Φθιώτιδας, Φωκίδας και Ευρυτανίας σε συνεργασία με την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, τον Οργανισμό Πολιτιστικής Ανάπτυξης Στερεάς Ελλάδας (ΟΠΑΣΤΕ) και το Δήμο Λαμιέων.
Χρέος όλων μας όπως επισημάνθηκε να «ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ» τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν την αποφράδα εκείνη ημέρα από τις τουρκικές βαρβαρότητες αλλά και ένα φόρο – τιμής στους ήρωες αγωνιστές που έπεσαν στο καθήκον, τους εκατοντάδες αγνοούμενους αλλά και τους χιλιάδες πρόσφυγες από την επιχείρηση «Αττίλας» που η Τουρκία αποκάλεσε «επιχείρηση ειρήνευσης», κρατώντας απλωμένα ακόμα τα δίχτυα του αντικατοχικού αγώνα μέχρι την πλήρη ελευθερία της Κύπρου.
Την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε ο εκπαιδευτικός και πρώην αυτοδιοικητικός Γιώργος Σαγιάς, με τη μουσική επιμέλεια της εκδήλωσης από το ωδείο του Κώστα Νέλλα ενώ το παρών έδωσαν ο μητροπολίτης Φθιώτιδας κ.κ. Συμεών, ο Βουλευτής Φθιώτιδας Γιώργος Κοτρωνιάς, ο Δήμαρχος Λαμιέων Θύμιος Καραΐσκος, ο αντιπεριφερειάρχης Αγροτικής Οικονομίας Κώστας Αποστολόπουλος που απηύθυναν και χαιρετισμό.
Επίσης στην εκδήλωση παρέστησαν ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Γιώργος Κυροδήμος, οι αντιδήμαρχοι Παναγιώτης Φώσκολος, Δημήτρης Τζούφλας, Κώστας Μουστάκας, η Εντεταλμένη Σύμβουλος για τον Πολιτισμό Μόρφω Ρουποτιά – Σκαμαγκούλη, η αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Παρασκευή Αργύρη, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, Κύπριοι που διαμένουν στην ευρύτερη περιοχή καθώς και πολίτες.
Στο χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Λαμιέων Θύμιος Καραΐσκος τόνισε χαρακτηριστικά: «…
Σαν χθες, 20 Ιουλίου του 1974, η Τουρκία εισέβαλε στρατιωτικά στην Κύπρο, παραβιάζοντας κάθε κανόνα της διεθνούς νομιμότητας, συμπεριλαμβανομένου του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Φέτος, συμπληρώνονται 49 χρόνια από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974. Αναπόφευκτα, η μνήμη όλων μας σήμερα, ανατρέχει στα τραγικότερα γεγονότα της ιστορίας μας, μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960, δυστυχώς και στη βάρβαρη, παράνομη, αιματοβαμμένη τουρκική εισβολή του 1974.
Ως αποτέλεσμα της τουρκικής στρατιωτικής εισβολής και κατοχής, περισσότεροι από 160.000 Ελληνοκύπριοι εκτοπίστηκαν και έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα και μέχρι σήμερα εμποδίζονται από τις κατοχικές αρχές να επιστρέψουν στα σπίτια και στις περιουσίες τους.
Ο ξεριζωμός χιλιάδων προσφύγων από τις πατρογονικές τους εστίες, οι λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, η σύληση εκκλησιών, η βίαιη και αδιάκοπη καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ο συστηματικός εποικισμός των κατεχόμενων περιοχών μας αλλά και οι άνθρωποι που αγνοούνται για δεκαετίες, αποτελούν τραγικές πτυχές της ιστορίας του νησιού, οι οποίες μέχρι και σήμερα βασανίζουν τις οικογένειές τους.
Ένα είδος καθημερινού πένθους, που κατατρώει, σαν ανοιχτή πληγή, την ψυχή γονέων που ζουν χωρίς τα παιδιά τους και παιδιών που ζουν χωρίς τους γονείς τους.
Εκδηλώσεις σαν τη σημερινή, στην οποία παριστάμεθα με έντονα συγκινησιακή διάθεση, κάνουν ισχυρότερη τη θέλησή μας, ως αδερφό κράτος της Κύπρου, να συνεχιστεί ο αγώνας για τη διακαίωση και απελευθέρωση της Κύπρου.
Η Λαμία, εξάλλου, έχει ιδιαίτερες σχέσεις με την Κύπρο και, ειδικά, με την αδελφή πόλη της Πάφου, με την οποία ήδη από το 1995 διατηρούμε σχέσεις φιλίας και συνεργασίας. Η σύσταση, εξάλλου, του Δικτύου Αδελφοποιημένων Πόλεων και δη εκείνο της Πάφου, πιστοποιεί και επικυρώνει το ενιαίο του ελλαδικού και του κυπριακού χώρου και σηματοδοτεί νέες αντιλήψεις και πρακτικές προσέγγισης καίριων θεμάτων του Ελληνισμού από την Τοπική Αυτοδιοίκηση των δύο κρατών.
Αξίζει να αναφερθεί δε πως, στο πλαίσιο της επίτευξης των στόχων της αδελφοποίησης των δύο πόλεων, το Εσπερινό Γυμνάσιο Λαμίας φέρει το όνομα «Ευαγόρας Παλληκαρίδης». Ενός αγωνιστή και ήρωα του Κυπριακού Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνα, που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους το 1957 στην Κύπρο, του οποίου η προτομή στέκεται αγέρωχα στη συμβολή των οδών Όθωνος και Καποδιστρίου, στη Λαμία μας.
Δεν έχω παρά να τονίσω πως είναι υποχρέωσή μας να κρατάμε ζωντανή τη μνήμη των γεγονότων, παλαιότερων αλλά και πιο πρόσφατων.
Να μαθαίνουμε, να τιμάμε και να επιδιώκουμε να διατηρούμε τους δεσμούς με το παρελθόν και την ιστορία μας.
Μόνο έτσι δημιουργούμε στέρεες βάσεις αλλά αντλούμε και τη δύναμη, ώστε να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του παρόντος, για να αντιμετωπίζουμε με γνώση τις προκλήσεις του μέλλοντος.
«Κουράγιο, μικροκόρη μας, που μας εγίνης μάνα
Ύμνος και Θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα».
Θα κλείσω με τους στίχους αυτούς από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Ύμνος και Θρήνος για την Κύπρο», επιδιώκοντας ταπεινά να δηλώσω τη συμπαράσταση του Δήμου μας, του Δήμου Λαμιέων στον λαό της Κύπρου.
Κανένας δεν ξεχνά.
Τίποτα δεν ξεχνιέται.
Ευχαριστώ……».
