Πώς να χρησιμοποιήσει κοτζάμ Τσίπρας τη λέξη ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ…
Παραιτήθηκε ό Τσίπρας, όπως ερμηνεύεται η σημερινή του έκτακτη δήλωση… Όσα είπε ο υπό αποχώρηση, πλέον, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΔ και πρώην Πρωθυπουργός στην περίοδο Ιανουαρίου 2015-Ιουλίου 2019, οδηγούν σε έναν άνθρωπο, ο οποίος αντελήφθη προφανώς σε κάποιο βαθμό τη βαρεία ανυποληψία της πολιτικής, όπως συνδέθηκε με το πρόσωπό του, αλλά απεδείχθη και κατώτερος των περιστάσεων, όμηρος μεγάλου ελλείμματος πολιτικού θάρρους, να αναγνωρίσει ότι ο πρωταίτιος μίας συντριπτικής ήττας στην οποία αποτυπώθηκε η αναξιοπιστία του Κόμματός του, αυτός ο άνθρωπος χρησιμοποιεί προς τούτο τη μόνη υπαρκτή έννοια και την αποτύπωσή της σε λέξη: ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ. Αυτή η έλλειψη ενσυναίσθησης, στοιχειώδους πολιτικού τακτ, θα συνοδεύει για πάντα τον Αλέξη Τσίπρα, που, ως δειλός τελικώς στην πολιτική, δεν εχρησιμοποίησε ευθέως τη μόνη επιβεβλημένη λέξη για την κίνηση στην οποία κατέληξε, αλλά προέκρινε να οδηγήσει σε αυτήν…
Συνεπώς, μάλλον δεν δικαιολογείται ιδιαίτερη-έστω-συμπάθεια προς το πρόσωπο του «παραιτηθέντος» Αλέξη Τσίπρα, στην τελευταία,προφανώς, σημερινή αρχηγική του παράσταση από το Ζάππειο. Ούτε και είναι αντιπροσωπευτικό να μείνουμε σε μία “στιγμή” του Τσίπρα,όπως η σημερινή, έναντι της οποίας είναι σαφείς και δικαιολογημένες οι επιφυλάξεις αρχής, συνεκτιμώντας, όπως πρέπει το σύμπαντα βίο και πολιτεία του ανδρός, όπου το μίσος, η εχθροπάθεια και βεβαίως η πιό τοξική τοξικότητα ήλθαν να καθορίσουν τον πολιτικό λόγο του (Τ)ΣΥΡΙΖΑ του οποίου ηγείτο, χωρίς να ποτέ να κρίνει επιβεβλημένο να αποστεί αυτών, εκπορευόμενων προδήλως από το περιβάλλον του, εάν όχι και από τον ίδιο προσωπικώς.
Ναι τιμωρήθηκε αυστηρά και για την εκτός πάσης αποδεκτής πολεμικής στάσης του εναντίον Μητσοτάκη, επανεκλεγέντος Πρωθυπουργού μόλις την περασμένη Κυριακή, με τη σωρεία ανοίκειων επιθέσεων, χαρακτηρισμών και επιθέσεως, στις οποίες δεν παρέλειπε να επιδίδεται ο Τσίπρας εναντίον του, καθημερινώς και με κάθε ευκαιρία. Όλα πληρώνονται σε αυτή τη ζωή κι ο Τσίπρας δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, όσα τείχη κι αν επεχείρησε να υψώσει ή να τού υψώσουν γύρω από το πρόσωπό του, για την προστασία του λογής-λογής «τσιπροφύλακες».
Οι ύβρεις Τσίπρα, οι οποίες θα μπορούσαν να γεμίσουν βιβλίο, εναντίον του σημερινού Πρωθυπουργού, εναντίον παντός που δεν εννοούσε να στοιχηθεί με την ανίερη, μισαλλόδοξη και διχαστική πολιτική του και των εξ αυτής εκπορευόμενων άθλιων επιλογών ακολουθητέας «γραμμής» θα έβρισκαν-αργά ή γρήγορα-τη νέμεσι που πάντοτε ακολουθεί, όσο κι αν την εξορκίζουν οι καθ’ έξιν ασεβούντες.
Αλλά και τίποτε εκ των ανωτέρω να μην ίσχυε, από μόνη της η έπαρση Τσίπρα ότι διετέλεσε …«ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός της χώρας», αποτελεί επαρκή λόγο για την ισχυρή απαξίωση του ανδρός, ως κορυφαίου υπευθύνου στην κυβέρνηση αριστεράς/ακροδεξιάς των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που ταυτίσθηκε με την κατάρρευση της ίδιας της υπόστασης της ιδέας της προόδου γιά τη χώρα και το λαό της, πολλώ δε μάλλον που συνδέθηκε ευθέως και άμεσα με την επαπειληθείσα εκδίωξη της Ελλάδος από τη ζώνη του ευρώ, με το τυχοδιωκτικό δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015. Η κωλοτούμπα που ακολούθησε τον εκθέτει έτι περισσότερο, πολλώ μάλλον με το επαχθές επόμενο μνημόνιο που επέβαλε….
Εάν τελειώσουμε τελικώς με τον Τσίπρα πράγμα που μένει να επιβεβαιωθεί(…), το επόμενο ζητούμενο είναι η περαιτέρω περιθωριοποίηση και του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να επιστρέψει στα ποσοστά από όπου ξεκίνησε. Οι κάλπες του ερχόμενου Οκτωβρίου προσφέρουν το «τοπίο» τρίτης εκλογικής συντριβής τους σε λίγους μήνες.
Ευτυχώς, πάντως, με «λιγότερο Τσίπρα» και εξ αυτού λιγότερη τοξικότητα, αυτό μόνον σε καλό θα μάς βγει: Για την ίδια τη χώρα και τη Δημοκρατία, για την Κυβέρνηση, για τον πολίτη τελικώς!
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
