Καρκίνος του μαστού «Παίρνω τη ζωή στα χέρια μου»
Ο μήνας Οκτώβριος είναι αφιερωμένος στον καρκίνο του μαστού, τον πιο συχνό καρκίνο στις γυναίκες. Αν και τα ποσοστά εμφάνισης καρκίνου του μαστού παραμένουν υψηλά, η πρόληψη και η σωστή ενημέρωση μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την πρόγνωση της νόσου.
Μία γυναίκα από τις πολλές που έζησαν την ασθένεια, θέλησε να μοιραστεί μαζί μας τη δική της ξεχωριστή ιστορία, μιλώντας ανοιχτά και προσπαθώντας μέσα από την εμπειρία της να ενθαρρύνει όλες τις γυναίκες που νοσούν, ώστε να ξεπεράσουν τις δυσκολίες της ασθένειας, να δώσει κουράγιο και να παροτρύνει τις υγιείς γυναίκες να ενημερωθούν σωστά για τον προληπτικό έλεγχο. Η ίδια νόσησε στα 42 χρόνια της. Το όνομα της Ζωή – όνομα που η ίδια συμβολικά επιλέγει για να μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις και τα συναισθήματά της.
«Δεν υπήρχε κληρονομική προδιάθεση, ξεκινά να μας λέει, από τα 39 μου χρόνια έκανα κάθε χρόνο τη μαστογραφία μου και τον υπέρηχο μαστού. Δεν ανέβαλα τον έλεγχο μου για κανένα λόγο, ακολουθούσα τις υποδείξεις του μαστολόγου μου και αφού υπήρξε έγκαιρη διάγνωση αυξηθήκαν και οι πιθανότητες πλήρους ίασης» …….
«Φυσικά και υπήρχαν στιγμές που ένιωσα να καταρρέω, αλλά μόνο στιγμές, αμέσως προσπαθούσα να σκεφτώ ή να κάνω κάτι άλλο και το ξεχνούσα»….Σε ερώτησή μου από πού αντλούσε δύναμη μου απαντά «Την δύναμη μου την έπαιρνα καθημερινά από τις δύο κόρες μου. Είναι το Α και το Ω της ζωής μου και για αυτές δεν το έβαλα στιγμή κάτω. Η ενασχόληση με τα παιδιά μου με έκανε να ξεχνιέμαι. Ζούσα μέσα από τα ίδια, το όφειλα! Η οικογένεια μου και οι φίλοι μου ήταν δίπλα μου κάνοντας ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να με κάνουν να χαμογελάω, αν και το σοκ της αρχής ήταν και για αυτούς μεγάλο. Υπήρχε ο φόβος για το τι με περιμένει, πώς θα ανταπεξέλθει ο οργανισμός μου στις επίπονες θεραπείες, πότε και αν θα τα καταφέρω να επανέλθω στην καθημερινότητα μου. Τα ερωτήματα ήταν πολλά..» Σε ερώτησή μου αν ένιωσε τα κοινωνικά ταμπού για τον καρκίνο αλλά και αν φοβήθηκε να προφέρει τη λέξη “καρκίνος” μου απαντά «Δεν ένιωσα κοινωνικά ταμπού γιατί πρώτη εγώ ήμουν αυτή που το αντιμετώπισα με ψυχραιμία και μετά το περιβάλλον μου. Δεν άφησα στιγμή να με επηρεάσει τίποτα. Επίσης ο καρκίνος είναι απλά μία λέξη της πάθησης! Όπως όλες οι παθήσεις έχουν όνομα έτσι και αυτή. Όχι λοιπόν δεν φοβήθηκα ποτέ να προφέρω τη λέξη καρκίνος»….
Οργανικά και μετά το τέλος των θεραπειών αυτό που βοήθησε την Ζωή να αποκατασταθεί γρηγορότερα η υγεία της ήταν ο αθλητισμός, υποστηρικτικά ήταν δίπλα της οι φίλες της και στη συνέχεια η ψυχολόγος της, στην οποία και χρωστάει πολλά όπως η ίδια λέει χαρακτηριστικά.
-Άλλαξε η οπτική σου απέναντι στη ζωή, Ζωή; «Φυσικά και άλλαξε! Απολαμβάνω πλέον την κάθε στιγμή, γιατί η ζωή μας είναι στιγμές. Αυτό που με δίξαξε ο καρκίνος του μαστού είναι ότι όλες οι γυναίκες πρέπει να απολαμβάνουν περισσότερο την κάθε στιγμή, να βρίσκουν χρόνο για τις ίδιες κάνοντας πράγματα που τις ευχαριστούν, γιατί έρχονται στιγμές όπως αυτή που καταλαβαίνεις ότι είμαστε θνητοί και όχι αθάνατοι».
Φτάνοντας στο τέλος το μοίρασμα της εμπειρίας της, η Ζωή δίνει το δικό της μήνυμα «Δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω σε οποιαδήποτε δυσκολία που μας τυχαίνει, εγώ αρρώστησα και ανακάλυψα απόθεμα εσωτερικής ψυχικής δύναμης που ούτε καν φανταζόμουν πως έχω και το πιο σημαντικό είναι να ζούμε το κάθε λεπτό της ημέρας μας! Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ!»… «Κλείνοντας θα έλεγα πως ένα χρόνο μετά η ζωή μου έχει γίνει πιο απλή. Συνεχίζω τη θεραπεία μου, ακολοθώ τις υποδείξεις του γιατρού μου πιστά, απολαμβάνω τα καθημερινά πράγματα, περιορίζω το άγχος μου και χαίρομαι την κάθε στιγμή!»
Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την Ζωή που μας κατέθεσε την προσωπική της μαρτυρία και μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία της. Αναφέρθηκε στην περιπέτεια της υγείας της, τόνισε την τεράστια σημασία της πρόληψης και μας έδωσε μαθήματα θάρρους, γενναιότητας, δύναμης, ζωής!
Η ΕΚΨ Π. Σακελλαρόπουλος, μέσω του Κέντρου Ημέρας για την Ψυχολογική Υποστήριξη Ασθενών με Καρκίνο που λειτουργεί στην Αττική, υλοποιεί δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης αναφορικά με την σημασία της ψυχολογικής υποστήριξης για ασθενείς με καρκίνο και τις οικογένειές τους. Στόχος των δράσεων είναι να ενθαρρύνουμε τους ασθενείς με καρκίνο να αναζητήσουν ψυχολογική υποστήριξη, προκειμένου να διαχειριστούν την ψυχολογική επιβάρυνση της νόσου. Βάσει της εμπειρίας μας και των επιστημονικών δεδομένων, η σημασία της ψυχολογικής παραμέτρου στην πορεία των ογκολογικών νοσημάτων έχει γίνει πλέον ευρέως αποδεκτή. Η ψυχολογική υποστήριξη των ασθενών συμβάλλει στη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα των σωματικών θεραπειών και βοηθάει στην καλύτερη εξέλιξη της νόσου.
Ξηρομερίτη Αγγελική
Νοσηλεύτρια ΔΕ
Εταιρία Κοινωνικής Ψυχιατρικής Π. Σακελλαρόπουλος
Δομή Φθιώτιδας
