O κατήφορος δίχως πάτο ενός ιστορικού φύλλου που εννοεί να αυτο-απαξιώνεται καθημερινώς…
Συμπληρώνοντας 2.000 αναρτήσεις στην καταχώρηση ΟΙ ΚΗΠΟΥΡΟΙ ΤΗΣ «ΑΥΓΗΣ» από τον προσωπικό μου ιστότοπο sermichiotis.blogspot.gr και τα αντίστοιχα κοινωνικά δίκτυα (fb:sermichiotis, tweeter:macmichio), μπορώ αβίαστα να καταλήξω στην εξ αντικειμένου διαπίστωση-εκτίμηση, ότι, 7 χρόνια από τότε, από την πρώτη μου ανάρτηση, ο…κήπος του κομματικού δελτίου της «ΑΥΓΗΣ», του φύλλου που εκδίδεται από το κομματικό ιερατείο της Κουμουνδούρου και που το χρηματοδοτεί ακαταπαύστως, παρά την απογοητευτική του καθημερινή κυκλοφορία, είναι καρπερός!
Καρπερός, αλλά καρπερός με την αρνητική του έννοια. Κήπος γεμάτος με αγριόχορτα, ακόμη και με ζιζάνια και βλαβερά για την υγεία αγρίδια, διόλου με καρποφόρες καλλιέργειες, με ανθούς ευωδών δένδρων και λουλουδιών. Και εάν ήσαν αυτοφυή, τότε μικρό το πρόβλημα, οι κηπουροί του κήπου δεν μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα. Όταν, όμως, επιλέγουν ή αφήνουν να αναπτυχθούν τέτοιες καλλιέργειες, όπως οι πρώτες, τότε έχουν και την ευθύνη. Ευθύνη γιά το προϊόν που βγάζουν και προσφέρουν…
Και γιά να έλθω στην ουσία του κήπου της …«ΑΥΓΗΣ», οι κηπουροί του, εδώ και πολλά χρόνια, παράγουν και θα συνεχίζουν να παράγουν λόγο τοξικό. Λόγο δηλητηριώδη και εμπαθή, που δεν θέλει να αποτυπώσει την πραγματικότητα, αλλά να συνηθίσει τους ελάχιστους που το διαβάζουν στην αποτύπωση μιάς εικονικής πραγματικότητας, που τόσο θα απέχει από τα πραγματικά δεδομένα της ζωής και της κοινωνίας, τις εύλογες απαιτήσεις των πολιτών-αναγνωστών…
Έχοντας εργασθεί στην «ΑΥΓΗ» επί 30 συναπτά έτη ανελλιπώς (με την εξαίρεση των δύο χρόνων της στρατιωτικής μου θητείας, μεταξύ Ιουλίου 1979-Ιουλίου 1981), δεν έχω καμία αυταπάτη ότι η σημερινή «ΑΥΓΗ» αποτελεί ωχρή σκιά αυτής που πολλοί αγαπήσαμε και τιμήσαμε, εργαζόμενοι ακόμη και αμισθί γιά πολλούς μήνες, ακόμη και με το υστέρημά μας…Το όνομα, μόνον, παραμένει ως συνεκτικός δεσμός, διότι οι ιθύνοντες του φύλλου το έχουν συρρικνώσει από καιρό σε ένα απωθητικό κομματικό δελτίο, όργανο παραπληροφόρησης ή αποπληροφόρησης, ενίοτε και αποσιώπησης.
Αυτόν τον κατήφορο δίχως πάτο, στην «ΑΥΓΗ», θα συνεχίσω να αποτυπώνω με την προσωπική ματιά και στη συνέχεια. ΟΙ ΚΗΠΟΥΡΟΙ ΤΗΣ “ΑΥΓΗΣ” είναι η –συχνή…-καταγραφή αυτής της προσωπικής μου ματιάς. Διότι ό,τι υπηρέτησες γιά χρόνια και με συνέπεια, όπως θέλω να πιστεύω, θα συνεχίζεις πάντοτε να το περιβάλλεις με ευαισθησία και στοργή.
Και με την ευκαιρία αισθάνομαι την υποχρέωση να καταθέσω την τιμή μου και τη δέουσα αναγνώριση στους όχι λίγους συναδέλφους από τη μεταδικτατορική «ΑΥΓΗ» που έχουν φύγει από τη ζωή, τελευταίο εξ αυτών το Γιώργο Μπράμο.
Αν ζούσαν, ο Λευτέρης Βουτσάς, ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Τάσος Βουρνάς, ο Σοφιανός Χρυσοστομίδης, ο Γρηγόρης Γιάνναρος, ο Θανάσης Τσουπαρόπουλος, ο Κώστας Κάρης, ο Γιώργος Ματζουράνης, ο Γιώργος Μπράμος –δεν θέλω να αδικήσω εκ προθέσεως, άλλους εκλιπόντες- θα είχαν μάλλον πολλά περισσότερα να μάς καταμαρτυρήσουν…
Εδώ, ακόμη και ο διατελέσας Διευθυντής της «ΑΥΓΗΣ», Υπουργός Παιδείας του Τσίπρα και σήμερα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, το υπαινίχθηκε σε κείμενό του από «ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ» (φύλλο 30 Νοε-1 Δεκ 19): «Το γράφω με βάση και την προσωπική μου εμπειρία. Δύσκολα μπορεί να ισχυριστεί με ειλικρίνεια κάποιος που υπήρξε διευθυντής εφημερίδας ότι δεν δέχθηκε τουλάχιστον πιέσεις να «στρογγυλέψει» άρθρα ή να απευθύνει «παραινέσεις» σε δημοσιογράφους. Γνωρίζει όμως ότι στην πράξη εκείνη τη στιγμή κρίνεται ο ίδιος. Διευθυντής ΜΜΕ που θα υποκύψει σε πολιτική ή οικονομική απειλή και θα λογοκρίνει δημοσιογράφο χάνει διά παντός το κύρος του στο εσωτερικό της εφημερίδας. Παύει να είναι ο ίδιος στα μάτια των συναδέλφων του, ακόμα και αν μόνο μικρή μερίδα του κοινού αντιληφθεί τι έχει συμβεί»
Και δεν τρέφω την παραμικρή αμφιβολία, ότι και ο νυν διευθυντής του φύλλου, Άγγελος Τσεκέρης, μετατεθείς στη θέση αυτή από το Μέγαρο Μαξίμου, όπου κατείχε προηγουμένως τη θέση του Υπευθύνου Στρατηγικού Σχεδιασμού παρά τω Τσίπρα, με στρατηγική χειραγώγησης θα διευθύνει την «ΑΥΓΗ», ως απόλυτος άρχων με carte blanche από την Κουμουνδούρου, του ίδιου του Προέδρου-πρώην Πρωθυπουργού, όπως λέγεται και γράφεται…
Αυτήν την προσωπική μου θέ(α)ση καταθέτω σήμερα…
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
(Οι παρατιθέμενοι αριθμοί εντός παρενθέσεων, αποτελούν τον αντίστοιχο αύξοντα αριθμό ταυτόσημων αναρτήσεων του προσωπικού μου blog που άρχισε την Πρωτομαγιά του 2016)
