Μνήμη Ναυάρχου Κωστή Δημητριάδη
Η εξόδιος ακολουθία, αυτού του Σαββάτου, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, στο Κοιμητήριο Αμαρουσίου, γιά το Ναύαρχο Κωστή Δημητριάδη, δεν ήταν από τις τελετές, από τις στιγμές της καθημερινής επικαιρότητας, που «κυνηγούν» να καλύψουν τα μέσα ενημέρωσης, τηλεοράσεις κυρίως. Αλλά αυτό, από μιάν άποψη, μπορεί να μην είναι και κακό…
Πολλοί από τη ναυτική οικογένεια, απόστρατοι κατά κανόνα, και όχι μόνον, βρέθηκαν στο Κοιμητήριο Αμαρουσίου, γιά να αποχαιρετίσουν το Ναύαρχο, τον ευπατρίδη, τον αγωνιστή γιά τη Δημοκρατία από τις γραμμές του αντιδικτατορικού αγώνα, τον Αξιωματικό που εδίδαξε ήθος και άφησε έργο, αθόρυβο, ουσιώδες και αποτελεσματικό από όπου πέρασε, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, δίχως να δημιουργήσει ποτέ και πουθενά αντιπάθειες, αλλά μόνον εκτίμηση και αναγνώριση. Όλοι είχαν και θα έχουν ένα καλό-και μόνον…-λόγο γιά τον Κωστή Δημητριάδη.
Τα στεφάνια του ΥΕΘΑ, Ν.Παναγιωτόπουλου, και του ΥΦΕΘΑ, Αλκ. Στεφανή, ξεχώρισαν, μεταξύ των πολλών που είχαν σταλεί. Παρούσα βεβαίως και η μπάντα του ΠΝ που παιάνιζε το πένθιμο εμβατήριο, παρόν το άγημα που έρριξε τους προβλεπόμενους τρείς πυροβολισμούς προς τιμήν του εκλιπόντος και τέλος το σάλπισμα της άκρας σιωπής που ήλθε να σημάνει το πέρας της τελετής, με την εναπόθεση του φερέτρου με τη σορό του Ναυάρχου στον οικογενειακό τάφο.
Πράγματι, σε επίπεδο οργάνωσης, όλα έγιναν όπως έπρεπε, όπως άρμοζε γιά την απόδοση των τιμών στον εκλιπόντα. Αλλά…Αλλά, σε μία νεκρώσιμη τελετή, όπου η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ εκπροσωπήθηκε με τα στεφάνια που εστάλησαν, δεν θα έπρεπε να παρίσταται και αντ’ αυτής η ηγεσία του ΠΝ; Ο Αρχηγός ΓΕΝ, ο Αρχηγός Στόλου, κάποιος εκ των Ναυάρχων του ΑΝΣ; Κρίνεται επαρκής η εκπροσώπηση του ΠΝ με πέντε ανώτερους Αξιωματικούς, βαθμών Πλοιάρχου και Αντιπλοιάρχου; Δεν σκέφθηκαν, άραγε, στην ηγεσία του ΠΝ το μήνυμα που στέλνει μία τέτοια απουσία; Τη διάσταση της ολιγωρίας στην τιμή και αναγνώριση της ανταπόκρισης στο δημοκρατικό και πατριωτικό καθήκον, στην εκπλήρωση της αποστολής που εσήμανε ο εκλιπών;
Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, ήσαν εξαιρετικώς περιεκτικοί και πλήρεις μηνυμάτων, μέσα στη λιτότητά τους, οι επικήδειοι του Επιτίμου Αρχηγού Στόλου, Ναυάρχου Γρηγόρη Δεμέστιχα, όπως και του Βουλευτή της ΝΔ, επί σειρά πολλών ετών Δημάρχου Φαλήρου και αποστράτου του ΠΝ, Ναυάρχου Διονύση Χατζηδάκη. Τοποθετημένοι και οι δύο στο συντηρητικό χώρο ετίμησαν μέ όσα είπαν τον εκλιπόντα, αποδίδοντας την πρέπουσα εκτίμηση και τον οφειλόμενο σεβασμό σε έναν συνάδελφό τους, αν και σε αντίποδα πολιτικό, με λόγους ανυπόκριτους και ουσιαστικούς, μεστούς και υποδειγματικούς. Ενα δείγμα «πολιτικού πολιτισμού» που τόσο λείπει σήμερα.
Αλλά και το Κίνημα Αλλαγής θα είχε πολλά και περισσότερα να αξιολογήσει ως μείζονος σημασίας, παρά να επιλέξει να εκπροσωπηθεί…
Ο Ναύαρχος Κωστής Δημητριάδης, της 58 Σειράς Μαχίμων της ΣΝΔ, αποστρατεύθηκε το 1990 από την τότε Κυβέρνηση της ΝΔ, στο βαθμό του Υποναυάρχου και στη θέση του Διοικητή ΔΔΜΝ. Αμέσως πιό πριν, στον ίδιο βαθμό, διετέλεσε Διοικητής ΔΝΕ. Ως Αρχιπλοίαρχος διετέλεσε Διευθυντής Β’ Κλάδου ΓΕΝ, με Α/ΓΕΝ τον αείμνηστο Ναύαρχο Λεωνίδα Βασιλικόπουλο. Και βεβαίως το πλούσιο βιογραφικό Του δεν σταματά εδώ.
Κοινή υποθήκη και των δύο η δράση τους κατά της χούντας, από τις τάξεις του Κινήματος του Ναυτικού, γιά την οποία-μεταξύ άλλων δημοκρατικών στελεχών και από τους τρεις Κλάδους των ΕΔ-συνελήφθησαν από τη χούντα και απετάχθησαν. Επανήλθαν με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ως μηδέποτε απομακρυνθέντες.
Ίσως η εκ των υστέρων απόφαση της ηγεσίας του ΠΝ, τον Αύγουστο του 2001, να αποδώσει στον Κωστή Δημητριάδη το βαθμό του επιτίμου Αντιναυάρχου, γιά τη συμμετοχή Του στον αντιδικτατορικό αγώνα από τις γραμμές του Κινήματος του Ναυτικού και τη φυλάκισή Του συνεπεία αυτής, να αίρει μέρος της αδικίας της εσπευσμένης αποστρατείας του. Εάν τα πράγματα είχαν διαφορετική πορεία, θα μπορούσε να είναι εκ των επομένων Α/ΓΕΝ, μετά το Ναύαρχο Λεωνίδα Βασιλικόπουλο…
Στο πρόσωπο του εκλιπόντος Ναυάρχου, Κωστή Δημητρίαδη, τιμάται και θα τιμάται η ανταπόκριση στη φωνή του καθήκοντος, η δύναμη της πίστης σε υψηλές αξίες και η διαρκής εγρήγορση και συστράτευση γιά τη Δημοκρατία όταν καταπατάται, με ενεργητική συμβολή γιά την αποκατάστασή της.
Προσωπικώς είχα την τύχη να Τον γνωρίσω και να συζητούμε γιά πολλά και διάφορα. «Περιμένω την αποστρατεία μου, κρατώ να μού λέγει το 1990, αλλά, όπως κι αν το δεις το πράγμα, όλα κάποτε τελειώνουν».
Η ασθένεια της εποχής Τον ταλαιπώρησε τα τελευταία χρόνια και τελικώς Τον κατέβαλε την περασμένη Πέμπτη, 31 Οκτωβρίου, στο ΝΙΜΤΣ όπου κατέληξε.Γεννήθηκε το 1937.
Υποκλίνομαι στην μνήμη του Κωστή Δημητριάδη και τον αποχαιρετώ με τιμή και σεβασμό. Χρειαζόμαστε πρότυπα στη ζωή μας, όπως το δικό Του, γιά να αντλούμε πολύτιμα διδάγματα.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στη σύζυγό Του Βιβή και το γιό Του Ανδρέα.
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
