Η Λαϊκή Συσπείρωση Λαμιέων για το Μαζικό Λαϊκό Αθλητισμό

Η εποχή που το ποδόσφαιρο παιζόταν στην αλάνα και το μπάσκετ σε ένα αυτοσχέδιο καλάθι στην πλατεία είναι πια παρελθόν. Όμως η ανάγκη για αθλητισμό παραμένει ίδια, ίσως και μεγαλύτερη, στην εποχή της ενασχόλησης με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, μεγάλος αριθμός Αθλητικών Ανώνυμων Εταιριών καθώς και Αθλητικών Ερασιτεχνικών Σωματείων λειτουργεί σε όλη τη χώρα με σκοπό την ικανοποίηση αυτής της ανάγκης είτε ως προς την παρακολούθηση είτε ως προς την συμμετοχή.
Το οργανωμένο κράτος έχει επιτρέψει στο λεγόμενο επαγγελματικό αθλητισμό να λειτουργεί με όρους Ελεύθερης Αγοράς κατά τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά «πρότυπα», ενώ η ερασιτεχνική μορφή του αθλητισμού υποχρηματοδοτείται. Ανεπιφύλακτα μπορούμε να πούμε πως αποθαρρύνεται, οδηγούμενη σε συνεχή συρρίκνωση.
Έτσι το κοινωνικό αγαθό του αθλητισμού μετασχηματίστηκε από δικαίωμα σε υψηλό καταναλωτικό «προϊόν». Φυσικά εμπορεύσιμο.
Ο επαγγελματικός αθλητισμός έρχεται να δημιουργήσει συγκεκριμένα αθλητικά πρότυπα υψηλών προδιαγραφών και μετατρέπει τη θέληση για άθληση, σε ακριβοπληρωμένο θέαμα. Και, βέβαια, όσοι θέλουν να δραστηριοποιηθούν την πληρώνουν.
Σε αυτό το πλαίσιο οι εργαζόμενοι γονείς, για να συμμετέχουν τα παιδιά τους σε τέτοιες δραστηριότητες καλούνται να πληρώσουν ακριβά το έλλειμμα που δημιουργεί η κρατική υπό-χρηματοδότηση και εκείνοι που βολεύονται με την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει κομβικό ρόλο σε ό,τι αφορά στον ερασιτεχνικό σωματειακό αθλητισμό, είτε στο μαζικό λαϊκό αθλητισμό. Πρέπει να διευκολύνει την πρόσβαση όλων των δημοτών της στον αθλητισμό είτε μαζικό είτε σωματειακό( συλλογικό ).
Πώς θα γίνει αυτό;
Αρχικά πιστεύουμε ότι η παραχώρηση των δημοτικών γηπέδων στα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία θα πρέπει να γίνεται δωρεάν, εφόσον δεν εισπράττουν δίδακτρα.
Το συνολικό κόστος λειτουργίας, συντήρησης κι εκσυγχρονισμού θα πρέπει να καλύπτεται τόσο από το κράτος, που πρέπει να επιχορηγεί συγκεκριμένα, τακτικά και σε ετήσια βάση το Δήμο, όσο και από τις Ομοσπονδίες και τα Επαγγελματικά Σωματεία που έχουν έσοδα από εισιτήρια ή άλλους πόρους.
Σε θέματα μαζικού αθλητισμού, οι δημοτικές αρχές θα πρέπει να οργανώνουν προγράμματα σε δημοτικούς αθλητικούς χώρους, χωρίς αντίτιμο για τους δημότες τους.
Η δημοτική αρχή οφείλει να συντάξει έναν ολοκληρωμένο κανονισμό λειτουργίας των αθλητικών χώρων στον οποίο να προβλέπεται η ιεράρχηση κατανομής ωρών και ρύθμιση του μέγιστου των συνδρομών για τα τμήματα υποδομής στα αθλήματα που φιλοξενούνται σε αυτούς.
Οι ώρες λειτουργίας των αθλητικών χώρων που συντηρούνται από το Δήμο θα πρέπει να μοιράζονται με την εξής ιεράρχηση: α) Ώρες στα ερασιτεχνικά μη κερδοσκοπικά σωματεία β) ώρες κοινού – κατάλληλες ώστε να μπορούν οι δημότες να αθληθούν απρόσκοπτα γ) ώρες σε επαγγελματικά σωματεία.
Για προπονητές των Σωματείων θα μπορούσαν να προσλαμβάνονται αδιόριστοι γυμναστές ή να αποσπώνται από τις αντίστοιχες διευθύνσεις εκπαίδευσης για συμπλήρωση ωραρίου.
Η οικονομική κρίση δεν πρεπει να σταθεί εμπόδιο για τη λαϊκή οικογένεια και δεν μπορεί να στερήσει από τα παιδιά της το δικαίωμα στον αθλητισμό.
Οι δημοτικοί αθλητικοί χώροι είναι δημόσια περιουσία και δεν επιτρέπεται να είναι προϊόν χρήσης με κέρδος και υπεραξία.
Ο μαζικός αθλητισμός είναι δικαίωμα όλων.