Όταν η Τσέλσι απαίτησε να διδάξει ποδοσφαιρική παιδεία
Η βασιλική μπλε της Αγγλίας μεσουρανεί εδώ και χρόνια στην Premier League άλλες φορές λόγω της εκπληκτικής πορείας της τόσο στις εγχώριες όσο και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και άλλες φορές λόγω της ακραίας εκδήλωσης πολιτικών απόψεων των οπαδών της.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι οπαδοί των Λονδρέζων εξέφρασαν νεοναζιστικές ιδέες και δεν δίστασαν να επιτεθούν φραστικά σε παίχτες της ομάδας που ήταν μαύροι. Όμως για πρώτη φορά μια ομάδα ανέλαβε με μια απλή κίνηση της να γίνει παράδειγμα προς μίμηση τόσο ποδοσφαιρικά όσο και ανθρωπιστικά και να διδάξει πως κάποια πράγματα θα πρέπει να μένουν στο συρτάρι. Πως έγινε αυτό?
Ύστερα από εκδήλωση ναζιστικών φρονημάτων η διοίκηση της ομάδας απαίτησε από τους οπαδούς να σταλθούν στα άλλοτε στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Άουσβιτς και του Νταχάου προς επιμόρφωση τους του τι σημαίνει αυτό που πρεσβεύουν χωρίς να γνωρίζουν ή μάλλον να αγνοούν το σκοτάδι το οποίο οι άλλοτε υποστηρικτές αυτών των ιδεολογιών βύθισαν την ανθρωπότητα.
Η αλήθεια είναι πως σε αρκετές χώρες οι ποδοσφαιρικές ομάδες κατά καιρούς έχουν ταθεί υπέρ κάποιας πολιτικής ιδεολογίας κάνοντας εφημερίδες και site να αφιερώσουν ολόκληρα ρεπορτάζ πάνω στις πολιτικές θέσεις της κάθε ομάδας όμως η Τσέλσι είπε να βάλει τέλος και με την κίνηση της αυτή να δώσει τροφή για σκέψη και στους υπόλοιπους για την επικινδυνότητα να μπλέκονται τέτοιου είδους οπαδοί στις κερκίδες.
Εδώ που τα λέμε ο κόσμος που παρευρίσκεται σε ένα γήπεδο πηγαίνουν ως θεατές ανεξαρτήτως ιδεολογίας υπηρετώντας απλώς την «ιδεολογία» της ομάδας τους όμως η εμφάνιση ακραίων πολιτικών μηνυμάτων που στοχεύουν στην ανάδυση Χαμένων Ατλαντίδων πολιτικής ιδεολογίας ή κινημάτων που κάποτε έσπειραν το έρεβος μας προβληματίζουν και αρκετές φορές αυτό προσπερνιέται ως κάτι το φυσιολογικό χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι είναι ένα θέμα που άλλοτε φανερότερα και άλλοτε κρύβεται στην σιωπή και κανένας δεν τολμάει να το αναφέρει καταλήγοντας σε μάστιγα για μια κοινωνία.
Υπήρξαν φορές που οπαδοί όπως της Λάτσιο (που μάλιστα περηφανεύονται για την ομάδα τους και εξυμνούν τον Μουσολίνι που έτυχε οπαδός της) να απαιτούν να επέμβουν σε νόμους για την μετανάστευση επαναστατώντας ενάντια της κυβέρνησης -μη αρκούμενοι σε ένα απλό πανό που απλά ορισμένοι κακώς δεν θα του έδιναν σημασία γιατί αποτελεί μια ψήφο κι αυτό αλλά χωρίς την μυστικότητα της – να στέλνουν αντιπροσώπους στο κοινοβούλιο και αναλαμβάνουν ρόλο πολιτικού.
Η μισαλλοδοξία είναι αυτή που τρέφει και συντηρεί την μηχανή αυτών των κινήσεων καθώς και το οξυγόνο που επωφελεί τις καύσεις ανάβοντας φωτιές στις κερκίδες, κάνοντας τις κυβερνήσεις να εθελοτυφλούν και να μην αναλαμβάνουν νόμους να περιορίζονται αυτά τα φαινόμενα.
Το θετικό της υπόθεσης μέσα από την κίνηση της Τσέλσι δεν ήταν να αλλάξει την ιδεολογία των οπαδών της απλά ήταν το πρώτο βήμα για έναν ποδοσφαιρκό πολιτισμό που οφείλει να υπάρχει στις κερκίδες. Ήταν μια πρωτοβουλία με ρίσκο εξάλλου παρόλο που πολλοί σημείωσαν πως ανατρίχιασαν με την απόκοσμη ατμόσφαιρα του τόπου που σημαίνει πως το «μάθημα» δεν πήγε χαμένο. Εξάλλου να βλέπεις αποτυπωμένες δαχτυλιές μέσα στους φούρνους που καίγονταν κάποτε άνθρωποι δεν είναι και το πιο αισθητικό θέαμα.
Δυστυχώς υπήρξαν φορές που αρκετοί οπαδοί δεν το έκαναν από έλλειψη νοημοσύνης (μόνο και μόνο για να πικάρουν τους αντίπαλους όπως στην περίπτωση του Κοσοβάρου πρώην τεχνικού του Ολυμπιακού Μπέσνικ Χάσι όπου φίλοι και μάλιστα της ομάδας ανήρτησαν πανό με το σύνθημα «Kosovo is Serbia») αλλά το έκαναν επίτηδες υπενθυμίζοντας σε όλους πως όλα είναι υποκινούμενα και ακόμα χειρότερα όταν εκφράζονται με ημιμάθεια.
Ακόμα και για πικάρισμα όμως παρατηρούμε πως απόψεις έχουν ριζώσει στα μυαλά των ανθρώπων και κάποιες φορές δεν διαχειρίζονται σωστά με αποτέλεσμα να σπέρνονται και να φυτρώνουν νέα ζιζάνια μισαλλοδοξίας και προπαγάνδας ικανά να θρέψουν ολόκληρες κοινωνίες.
Η πρωτοβουλία της Τσέλσι λοιπόν αποδεικνύεται καταλυτική να ενημερώσει τους οπαδούς της πως το παράκαναν αυτή τη φορά και ξέφυγαν στην διάδοση προπαγάνδας ,περιορίζοντας τους ώστε στο γήπεδο να επικρατεί μόνο η ιδεολογία της υποστήριξης στην ομάδα και μόνο αυτό ενώ ταυτόχρονα να δώσει και το μήνυμα της καταπολέμησης αυτών των φαινομένων και της άρσης εξτρεμιστικών αντιλήψεων που στοχεύουν στην αναβίωση παθών που ταλάνισαν τους καιρούς.
Εξάλλου το θέμα είναι να πιστεύει ο καθένας ότι νομίζει σωστότερο αρκεί να μην υποκινεί την νεκρανάσταση ιδεολογιών γιατί καλώς ή κακώς συμφωνούμε ή όχι ο καθένας υποστηρίζει ή μυείται σε έναν ιδεολογικό κόσμο που πολλές φορές γίνεται επικίνδυνος όταν οι πράξεις ξεφεύγουν όπως σε περιπτώσεις δολοφονίας οπαδών τρέφοντας τον διάβολο της μάστιγας και κάνοντας το αυγό του φιδιού να εκκολάπτεται. Η Τσέλσι τα κατάφερε. Δεν είναι απόλυτο πως όλοι θα τα καταφέρουν (εννοώ να περιορίζονται τα συγκεκριμένα φαινόμενα)
Το τι θα γίνει μέλλεται να το δούμε.
