Και πάλι στο κενό
Παρά τις αλλεπάλληλες κυβερνητικές διαβεβαιώσεις του τελευταίου διαστήματος, η διαπραγμάτευση δεν έχει κλείσει, τουναντίον ξεπήδησαν προβλήματα, που η ελληνική πλευρά τουλάχιστον θεωρούσε ήδη κλεισμένα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, από την αρχή της διαπραγμάτευσης έδειξε διάθεση να καταπιεί αμάσητους τους όρους των δανειστών για μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων . Υπό έναν όρο, βεβαίως. Ότι τα δυσβάστακτα νέα μέτρα θα ψηφίζονταν τώρα από τη Βουλή , αλλά θα εφαρμόζονταν μετά το 2020.
Τα χρονικά όρια που η ελληνική πλευρά νόμιζε ότι είχε κατοχυρώσει, δεν είναι τυχαία. Η λήψη και η εφαρμογή των μέτρων άφηνε εντελώς ελεύθερο βαρών το 2018, την τελευταία δηλαδή κρίσιμη χρονιά για την κυβέρνηση πριν από τις εκλογές του 2019. Έτσι η κυβέρνηση Τσίπρα θα μπορούσε να προσελκύσει τους χαμένους ψηφοφόρους και να φορτώσει τα επαχθή μέτρα στην επόμενη κυβέρνηση μετά τις εκλογές.
Το «τρυκ» αυτό όμως ουδέποτε έγινε δεκτό από τους δανειστές και έτσι στην τελευταία συνεδρίαση των θεσμών, το ΔΝΤ χτύπησε άγρια, απαιτώντας οι περικοπές να γίνουν το 2019 και εφάπαξ, δηλαδή να ανακοινωθούν στο κομβικό 2018. Το οικονομικό επιτελείο, αντιπρότεινε οι περικοπές να γίνουν σε δυο δόσεις, το 2019, οι μικρότερες και το 2020, οι μεγαλύτερες. Ο πρωθυπουργός όμως ανέκοψε τον συμβιβασμό και επέμεινε τα μέτρα να εφαρμοστούν το 2020.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών «μοίρασε τη διαφορά» ζητώντας οι μισές περικοπές να γίνουν το 2018 κι οι υπόλοιπες το 2019.
Σ αυτό το σημείο έχουν σταματήσει οι διαπραγματεύσεις. Ο κ Τσίπρας όμως χθες έριξε και άλλο νερό στο μύλο της διαπραγμάτευσης, όταν θυμήθηκε ότι δεν θα εφαρμόσει κανένα μέτρο, αν αυτά δεν συνοδεύονται με συμφωνία για την ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, σε μια προσπάθεια να πιέσει το Βερολίνο έναντι του ΔΝΤ.
Όπως και νάχει το πράγμα, οι Έλληνες πολίτες δεν πρόκειται να αποφύγουν την ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση τους και την συνοδευτική λιτότητα για τους ίδιους και την ύφεση για την οικονομία. Ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος ύστερα και από την κυνική παραδοχή του υπουργού Οικονομικών ότι η κυβέρνηση του συνέθλιψε οικονομικά τη μεσαία τάξη, πράγμα που αναγνώρισε ως «λάθος» μη αναστρέψιμο και αυτό..
