Το καλό συναπάντημα
Κάθε χρόνο στις 2 Φεβρουαρίου γιορτάζουμε την Υπαπαντή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Σαράντα ακριβώς ημέρες μετά την γέννηση του θείου Βρέφους η Θεοτόκος, σύμφωνα με το Νόμο του Μωυσή, φέρνει τον Ιησού, ως πρωτότοκο αρσενικό παιδί, στον μεγαλοπρεπή Ναό του Σολομώντα, για να τον αφιερώσει στον Θεό και να προσφέρει ως θυσία προς Αυτόν, κατά το έθιμο, ένα ζευγάρι από τριγώνια ή δύο μικρά περιστέρια.
Η γιορτή εμφανίστηκε για πρώτη φορά πριν από 1467 χρόνια. Ήταν το 541 έτος μετά την κατά σάρκα γέννηση του Κυρίου μας, όταν ο ευσεβής Αυτοκράτορας τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ιουστινιανός καθιέρωσε την ανάμνηση εκείνης τής ημέρας, που ο γέροντας Ιερέας τού Ναού τού Σολομώντα, Συμεών, προϋπάντησε και δέχθηκε στην αγκαλιά του την ελπίδα ολόκληρου του κόσμου, τον Εμμανουήλ, δηλαδή τον Χριστό, και στην συνέχεια τον οδήγησε στο Ιερό συνοδευόμενος από την Παναγία και τον προστάτη της Ιωσήφ.
Ο δίκαιος Συμεών είναι γραμμένο ότι αναφώνησε εκείνη την ώρα προς τον Θεό το γνωστό και επαναλαμβανόμενο σε κάθε Εσπερινό τής Εκκλησίας μας «νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σω¬τήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθ¬νών και δόξαν λαού σου Ισραήλ» (Λουκ. 2,29-33). Δηλαδή, «τώρα μπορείς να πά¬ρεις, Δέσποτα, τον δούλο σου εν ειρήνη σύμφωνα με τον λόγο Σου, διότι είδα με τα μάτια μου την σωτηρία Σου, που ετοίμασες για όλους τους λαούς. Ένα φως, που θα είναι αποκάλυψη για τους εθνικούς και δόξα για τον λαό Σου τον Ισραήλ».
Αυτή η ευλογημένη στιγμή τού τότε, ζητά με επιμονή να συμβεί και τώρα, στο σήμερα και το πάντα. Ο δίκαιος ιερέας Συμεών δέχθηκε στην αγκαλιά του τον Χριστό. Ο Ιησούς Χριστός παραμένει ο ίδιος στους αιώνες. Αυτό λοιπόν που πρέπει να γίνει και τώρα είναι να ανοίξουν οι αγκαλιές μας. Και να μην ανοίξουν τυπικά μόνο. Για να νιώσουμε την ίδια χαρά και την τέλεια ευτυχία του Συμεών, οφείλουμε και εμείς να τον μιμηθούμε σε συγκεκριμένα από τα χαρακτηριστικά του. Δηλαδή:
1. Να περιμέ-νου¬με με λαχτάρα να δούμε τον Χριστό.
2. Όλη μας η ζωή να περιστρέφεται γύρω από αυτήν την επιθυμία και να προετοιμαζόμαστε κατάλληλα.
3. Να προσευχόμαστε με ειλικρίνεια και θερμότητα στον Θεό να μάς αξιώσει να συναντήσουμε τον Κύριο. Καί,
4. Να είμαστε έτοιμοι κάθε στιγμή να γίνουμε «Θεοδόχοι».
Όλα τα πιο πάνω συνεπάγονται καθαρή καρδιά, ταπεινή ψυχή, μετανοημένη συνεί¬δη¬ση και διαρκή επιθυμία και προσευχή να έρθει και να εγκατασταθεί στο είναι μας ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας. Να γίνει το σώμα μας μόνιμη κατοικία και ναός του Αγίου Πνεύματος (Ρωμ.8,11 και Ά Κορ.6,21).
Μόνο εμείς, όμως το θέλουμε αυτό; Άμα ήταν έτσι, δεν θα πετυχαίναμε τίποτα ουσιαστικό. Ο ίδιος ο Θεός το «θέλει» και το «ζητά» από εμάς! Άλλωστε είναι γνωστή η στάση του Θεού Πατέρα στην επιστροφή του άσωτου Υιού (Λουκ.15,22), όπως εξίσου γνωστή είναι η πρόσκληση του ίδιου του Κυρίου μας να έλθουμε προς αυτόν όλοι οι κουρασμένοι και φορτωμένοι, οι «κοπιώντες και πεφορτισμένοι» με σκοπό για να μάς ξεκουράσει (Ματθ.11,28) και όχι φυσικά να μάς εκμεταλλευτεί ή να μάς «φορολογήσει», με τον όποιο τρόπο.
Με την ίδια την υπέρλογη ενέργειά Του, ήρθε σκοπίμως ως ταπεινός άνθρωπος στη γη, για να μάς οδηγήσει, χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς, κοντά Του. Θέλησε να μάς διδάξει, πρόσωπο με Πρόσωπο, το δρόμο της συνάντησης μαζί Του. Και αν θέλουμε πραγματικά να τον δούμε, οφείλουμε να είμαστε καλοί μαθητές στην θυσιαστική Του Διδασκαλία.
