Αφιέρωμα του περιοδικού του ΑΠΕ-ΜΠΕ, Πρακτορείο, στην Λίμνη Ευβοίας με αφορμή την καταστροφική πυρκαγιά που έπληξε την περιοχή

Η καταστροφική πυρκαγιά που έπληξε τους κατοίκους της Λίμνης Ευβοίας και κυρίως ένα σημαντικότατο κομμάτι του μοναδικού οικοσυστήματος της περιοχής έδωσε την αφορμή για ένα αφιέρωμα του περιοδικού του ΑΠΕ-ΜΠΕ, Πρακτορείο, που κυκλοφορεί σήμερα, στη γραφική κωμόπολη της Εύβοιας και τους κατοίκους της, μέσα από τη δική τους οπτική.

Μεταφέρουν τις δικές τους αγωνίες, την αισιοδοξία τους, τους προβληματισμούς τους και δηλώνουν ενωμένοι για να ξανακάνουν τη Λίμνη Ευβοίας ένα ξεχωριστό τόπο δάσους και θάλασσας. Άλλωστε από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του, το Πρακτορείο είχε επισημάνει ότι θα σταθεί δίπλα στην κοινωνία και τα προβλήματά της. Και αυτό κάνει.

Εκτός από τον πρόεδρο του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου, Μιχάλη Ψύλο και το δήμαρχο Μαντουδίου – Λίμνης – Αγίας Άννας Χρήστο Καλυβιώτη στο τεύχος αυτό γράφουν: Η συγγραφέας Ευγενία Φακίνου, η γλύπτρια Βάνα Ξένου, ο συγγραφέας και φωτογράφος Γιάννης Φαφούτης, ο λαογράφος Δημήτρης Αποστόλου, ο ξενοδόχος Γιώργος Μπλουκίδης, η μόνιμη κάτοικος Maria Guadalupe Liera, ο Δρ. Γιάννης Παλάντζας – Πρόεδρος Ομίλου Ερασιτεχνών Αλιέων Λίμνης «Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝ», ο καθηγητής Λυκείου Πάνος Βασιλόπουλος, η μαθήτρια Λυκείου Λίμνης Μαρία Παλάντζα και η συνάδελφος Μαρία Σιδέρη.

Οι μέρες της φωτιάς που άλλαξαν μια πόλη

Του Μιχάλη Ψύλου

Ήταν Σάββατο, 30 Ιουλίου, μεσημέρι όταν φθάνοντας στην περιοχή της Λίμνης, στη βόρεια Εύβοια για ολιγοήμερες διακοπές είδα τα οχήματα της Πυροσβεστικής να τρέχουν δαιμονισμένα προς τη Φαράκλα. Μέσα σε λίγα λεπτά πύρινες φλόγες άρχισαν να μετατρέπουν σε στάχτη το πυκνό δάσος.

«Μέσα σε ελάχιστα λεπτά το πύρινο μέτωπο ήταν πάνω από δύο χιλιόμετρα» μας είπε ένας από τους πυροσβέστες που έφτασε από τους πρώτους στο σημείο όπου ξέσπασε η πυρκαγιά. Σε λίγη ώρα η φωτιά άρχισε να ανεβαίνει σαν τρένο προς την κορυφή του πευκόφυτου βουνού κατακαίοντας ότι εύρισκε μπροστά της. Τραγική ειρωνεία! Το δάσος που χανόταν ήταν το ίδιο που είχε καεί σχεδόν πριν 40 χρόνια στη μεγάλη πυρκαγιά του 1977, αλλά είχε αναγεννηθεί από την ίδια τη φύση.

Μια τεράστια κινητοποίηση χερσαίων και εναέριων πυροσβεστικών μέσων ξεκίνησε αμέσως για την κατάσβεση της μεγάλης πυρκαγιάς. Εκατοντάδες πυροσβέστες κατέφτασαν σχεδόν από όλη τη χώρα για να ενισχύσουν τις ντόπιες δυνάμεις. Όλα τα διαθέσιμα πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα μετείχαν στο έργο της κατάσβεσης καθώς ήταν η μεγαλύτερη πυρκαγιά του καλοκαιριού σε όλη τη χώρα.

Το ανεπανάληπτο όμως ήταν ο ξεσηκωμός των κατοίκων. Για να σώσουν το δάσος. Το δάσος τους. Να σώσουν τον Άγιο Αθανάσιο , τον Αη Γιώργη και τα άλλα ξωκλήσια στο δάσος της Λίμνης. Να σώσουν την ιστορική ιερά μονή Γαλατάκη και τις έξι μοναχές που κινδύνευαν. Στη φωτιά γνώρισα τον παπά Γιάννη να δίνει τη μάχη με τις φλόγες, εκεί είδα τον Γιώργο τον ξενοδόχο να τρέχει να σώσει τις εικόνες από ένα ξωκλήσι. Εκεί συνάντησα τον Γιάννη το Λυκειάρχη κατάμαυρο από την καπνιά να παλεύει όλη τη νύχτα για να μην φτάσουν οι φλόγες στο σχολείο του.

Στη μάχη αυτή είδα το μεγαλείο, την αυταπάρνηση, την αλληλεγγύη των ανθρώπων της Λίμνης και των γύρω χωριών. Απλοί άνθρωποι, εθελοντές, να αψηφούν τα πάντα για το δάσος τους.

Και μετά την καταστροφή-28.500 στρέμματα χαλεπίου πεύκης κάηκαν-οι ίδιοι οι κάτοικοι ξεκινούν το έργο της αναδάσωσης. Μαζεύοντας σπόρο τον σπόρο από τα πεύκα που γλύτωσαν… Tα δικά τους πεύκα .

Η φωτιά μπορεί να άφησε τα σημάδια της για δεκαετίες στην περιοχή, αλλά άλλαξε προς το καλύτερο την όμορφη κωμόπολη της Λίμνης. Γιατί πόλη σημαίνει πολίτες, πολίτες που αντιστέκονται ενωμένοι για την αναγέννησή της… Σε αυτούς τους πολίτες της Λίμνης το Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο ειδήσεων δίνει τις σελίδες του ΠΡΑΚΤΟΡΕΊΟΥ –του περιοδικού μας- για να στείλουν το δικό τους μήνυμα.

Η Λίμνη του δάσους και της θάλασσας

Μια κωμόπολη ζωγραφιά του Β. Ευβοϊκού Κόλπου, με έντονα και πλούσια από τη φύση, το πράσινο χρώμα του δάσους και το γαλάζιο της θάλασσας, σε όλους τους συνδυασμούς τους.

Όπου και να βρίσκεσαι έχεις την αίσθηση της δροσιάς του δάσους στην αγκαλιά της θάλασσας.

Επισκέπτες που γνώρισαν τη Λίμνη, την αγάπησαν και πολλοί μείνανε μόνιμα και ζήσανε μαζί της με λατρεία για τον τόπο, το περιβάλλον, τον πολιτισμό της και την κουλτούρα των ανθρώπων της.

Σήμερα την ίδια αίσθηση έχουν όσοι επισκέπτονται τη Λίμνη, παρά την τελευταία καταστροφική πυρκαγιά.

Η μεγάλη αγάπη των κατοίκων και των φίλων επισκεπτών, για το δάσος και το περιβάλλον, αποδείχθηκε έμπρακτα από την εθελοντική προσφορά τους κατά την κατάσβεση της πυρκαγιάς.

Η φύση από μόνη της ξέρει καλά να αναγεννάτε μέσα από τις στάχτες της.

Παράλληλα σεβόμενοι τη φύση, Πολίτες και Πολιτεία μαζί συμβάλλουν άμεσα με έργα και δράσεις για τη γρηγορότερη αποκατάσταση των δασών, την προστασία του περιβάλλοντος και την ανάκαμψη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στον τόπο μας.

Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους συνέβαλλαν στην κατάσβεση της πυρκαγιάς, υπερασπίστηκαν το δάσος και απέτρεψαν την περαιτέρω οικολογική καταστροφή.

Στο Δήμο μας κυριαρχούν τα χρώματα του δάσους και της θάλασσας με ζηλευτή αρμονία και καλούν τους πάντες να επισκεφθούν τον τόπο μας και να απολαύσουν με ασφάλεια την μαγεία τους.

Ο Δήμαρχος

Μαντουδίου – Λίμνης – Αγίας Άννας

Χρήστος Καλυβιώτης

-.-

Οι άνθρωποι των δασών

Της Μαρίας Σιδέρη

Την αρωγή της Πολιτείας ζητούν οι ρητινοκαλλιεργητές της Βορείου Ευβοίας, καθώς κάποιοι εξ αυτών «είδαν» το προϊόν της κοπιώδους εργασίας τους να γίνεται στάχτη από την καταστροφική πυρκαγιά και οι ίδιοι να οδηγούνται στην ανεργία για τα επόμενα χρόνια. Εκπρόσωποί των συνδικαλιστικών φορέων τους θέτουν τα αιτήματα της άμεσης αποζημίωσης στους πληγέντες, την απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ, αλλά και την αύξηση της κρατικής επιδότησης στα 50 λεπτά ανά κιλό ρητίνης από 17 λεπτά που είναι σήμερα. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα ρητινευόμενα δάση χαλεπίου πεύκης είναι από τα πολυτιμότερα δάση της χώρας και οι ρητινοκαλλιεργητές- για περισσότερο από 40 χρόνια- επιδοτούνται από τον προϋπολογισμό για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στον καθαρισμό και την προστασία των δασικών αυτών εκτάσεων. Έχει υπολογισθεί ότι κάθε ρητινοσυλλέκτης καθαρίζει το 20% της συνολικής έκτασης που ρητινεύει.

Στη Βόρειο Εύβοια, συγκεντρώνεται η πλειονότητα της εγχώριας παραγωγής ρητίνης. Από τη συνολική παραγωγή των περίπου 4.000 τόνων ρητίνης, το 85% προέρχεται από τους Βορειοευβοιώτες «ρετσινάδες», με σχεδόν 1.000 οικογένειες να εξασφαλίζουν τα προς το ζην από τα «δάκρυα» της χαλεπίου πεύκης.

Η ρητινοκαλλιέργεια εξάλλου για την Ελλάδα αποτελεί μια παραδοσιακή –άλλοτε ακμάζουσα- οικονομική δραστηριότητα. Εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, η παραγωγή ρητίνης είχε σκαρφαλώσει στους 41.000 τόνους, αντιπροσωπεύοντας το 3% της παγκόσμιας παραγωγής! Από πλήθος των εργοστασίων επεξεργασίας που λειτουργούσε, το ’91 απέμειναν εννέα και σήμερα μόνον ένα…

© ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ.