Scripta manent – Τα γραπτά μένουν (29/11/11–04/12/11)

 «Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας  που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»

Lobby μεταλλαγμένων και δημοκρατία
«Η μεγαλύτερη και πιο ισχυρή ομάδα βιοτεχνολογικού λόμπι της Ευρώπης, η EuropaBio, στα μέλη του οποίου περιλαμβάνονται η Monsanto, η Bayer και άλλες γ.τ. εταιρείες, φέρεται να θέλει να  προσλάβει “πρεσβευτές” υψηλού προφίλ  για να ασκήσει πιέσεις στους Ευρωπαίους ηγέτες σχετικά με την πολιτική για τους γ.τ.ο., σύμφωνα με έγγραφα που διέρρευσαν από μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων ή οποία δούλευε για λογαριασμό της EuropaBio.
Τα έγγραφα που διέρρευσαν από την εταιρεία παρουσιάζουν το ενδιαφέρον του βιοτεχνολογικού λόμπι για υψηλά ιστάμενα άτομα στην Μ. Βρετανία, όπως τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και πρόεδρο του BBC Trust, Λόρδου Patten, τον πρώην επίτροπο της Ε.Ε. της Ιρλανδίας και Γενικό Εισαγγελέα κ. David Byrne, τον sir Bob Geldof καθώς και “εν δυνάμει” τη συμμετοχή του πρώην γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν και του επιστημονικοί συγγραφέα Mark Lynas. 

Η ευρωβουλευτής των πρασίνων Caroline Lucas, δήλωσε σχετικά πως “αυτή η ξεδιάντροπη προσπάθεια της EuropaBio για την συγκεκαλυμμένη πρόσληψη “πρεσβευτών” για να αλλάξουν την κουβέντα σχετικά με τους γ.τ.ο. αποτελεί ακόμα μια ακόμη απόδειξη ότι το ισχυρό λόμπι της βιοτεχνολογίας δεν θα θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα ώστε να να προωθήσει τα εξαιρετικά αντιδημοφιλή και περιττά προϊόντα της σε Ευρωπαίους πολίτες. Χρειαζόμαστε μια πολύ αυστηρότερη ρύθμιση για τα λόμπι των εταιρειών σε όλη την Ε.Ε. ώστε να προλαμβάνουμε ότι τέτοιου είδους ύπουλοι και πίσω από τα παρασκήνια ελιγμούς, θα υπονομεύσουν σοβαρά το δημοκρατικό σύστημα».

“Υπεράσπιση των γ.τ.ο. από «πρεσβευτές υψηλού προφίλ» για το λόμπι βιοτεχνολογίας”, Biotechwatch.gr, 1/12/2011

***

Το περιβάλλον είναι πάντα παρόν
«Ο «οικοδεσπότης» της Διάσκεψης, Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Τζέικομπ Ζούμα περιέγραψε στην εναρκτήρια ομιλία του την κλιματική αλλαγή ως «ζήτημα ζωής και θανάτου». Καθώς η Αφρική και η Ασία βιώνουν συνεχείς ανθρωπιστικές κρίσεις εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών οι οποίες σταδιακά γίνονται καταστροφικές και στον ανεπτυγμένο κόσμο (πχ. οι Η.Π.Α. όλο το 2011) η Διάσκεψη του Ντέρμπαν αποτελεί θεωρητικά ένα «σημείο-μηδέν» για το περιβάλλον.

Το 2010 καταγράφηκαν οι περισσότεροι θερμοί μήνες όλων των εποχών, το 2011 αποτελεί με τα μέχρι τώρα υπάρχοντα στοιχεία το πλέον ρυπογόνο έτος της ιστορίας, ενώ το 2012 λήγει το Πρωτόκολλο του Κιότο το οποίο συνεχίζει να αποτελεί τη μοναδική διεθνή δεσμευτική συμφωνία (όποιων κρατών το έχουν επικυρώσει) για το περιβάλλον… Προς το παρόν, τόσο οι ανεπτυγμένες χώρες, όσο και οι Ινδία-Βραζιλία ανακοινώνουν πριν ξεκινήσει η Διάσκεψη ότι δεν προτίθενται να προχωρήσουν σε κάποιο είδος δεσμευτικής συμφωνίας πριν το 2015 ή 2016».

Άρης Καπαράκης, “Διάσκεψη του Ο.Η.Ε. για το κλίμα – Ντέρμπαν 2011: Ένα ντόμινο από αδιέξοδα”, 29/11/2011

*** 

Φτώχεια στις ΗΠΑ – νέα στοιχεία
«Με βάση τα τελευταία επίσημα απογραφικά στοιχεία, εκατό εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες – το εν τρίτον του πληθυσμού – ζουν σε νοικοκυριά με «επικίνδυνα χαμηλά» εισοδήματα, ενώ το 16% βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Πρόκειται για τον «συμπληρωματικό δείκτη φτώχειας» (SPM), όπως αποκαλείται ο νέος τρόπος μέτρησης της ανέχειας, στον οποίο συνυπολογίζεται η αύξηση του κόστους ζωής τις τελευταίες δεκαετίες και ο οποίος σύμφωνα με τους New York Times αιφνιδίασε ακόμη και τους στατιστικολόγους: «Υπάρχουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι που υποφέρουν από ότι ως τώρα νομίζαμε», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Εννοείται ότι νούμερα σαν τα παραπάνω -και ο ποταμός αδικίας και ανθρώπινης δυστυχίας που κρύβεται πίσω τους – είναι αυτά που τροφοδοτούν «εξεγερσιακά» κινήματα σαν το «Καταλάβετε την Wall Street». Κινήματα που ναι μεν «νικήθηκαν» από τις δυνάμεις καταστολής (μετά την βίαιη εκκένωση του πάρκου Ζουκότι στην Νέα Υόρκη και της αντίστοιχης κατάληψης στο Λος Άντζελες, με εκατοντάδες συλλήψεις), αλλά σε καμιά περίπτωση δεν νικήθηκαν πολιτικά. Αντιθέτως, όσο περισσότερα “πακέτα σωτηρίας” δίνονται στις τράπεζες, τόσο πιο πολύ αντιδρά ο κόσμος του «99%» – και οι ψηφοφόροι, που σε 11μήνες θα κρίνουν την επανεκλογή ή όχι του Μπαράκ Ομπάμα…».

Γιώργος Τσιάρας, “Η κρίση επιστρέφει με κερκόπορτα τη… FED”, 3/12/2011, Τo Bήμα

*** 

Για τη συντεχνία της … Ευρωπαϊκής Επιτροπής 
«Η παρέμβαση των έξι Κεντρικών Τραπεζών έδωσε, χτυπώντας τα συμπτώματα της Κρίσης, μια ακόμα εβδομάδα διορία στους ευρωπαίους πολιτικούς. Κάτι φαίνεται να κινείται και να μαγειρεύεται. Από αυτά που ακούω, τα περισσότερα είναι κατώτερα των περιστάσεων. Η χρηματοδότηση του ΔΝΤ είτε από τις πλεονασματικές χώρες είτε από την ΕΚΤ μπορεί να εξαγοράσει αρκετό χρόνο αλλά θα αποτελέσει ένα μεσοπρόθεσμο αυτογκόλ. Στρεφόμενοι τώρα στα θεσμικά όργανα της Ευρώπης από τα οποία μπορεί να προκύψει μια λύση, στην ευρωβουλή παρατήρησα αναπτυγμένο προβληματισμό και διάθεση για λύση. Πρόκειται όμως για ένα απέραντο talking shop από το οποίο δεν μπορεί να προκύψει κάτι το χειροπιαστό, κάτι που κι οι ίδιοι οι ευρωβουλευτές παραδέχονται. Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μόνο κακό κάνει, ακόμα κι όταν λέει τα σωστά πράγματα, καθώς φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για την δική της θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων παρά για την ουσία.  

Η πιο ενδιαφέρουσα πρόταση που άκουσα αυτές τις μέρες έρχεται από την Γερμανία. Δεν είναι ικανή, στη μορφή που παρουσιάστηκε, για να αποτελέσει λύση. Είναι όμως κάτι. Κάτι στο οποίο θα μπορούσαμε να χτίσουμε αν είχαμε την διάθεση και τον χρόνο. Δυστυχώς, ως προς τον χρόνο έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια. Αν η ΕΚΤ, μαζί με το ΔΝΤ, μας δώσουν λίγο ακόμα, κι αν η Γερμανία αποφασίσει να απεμπολήσει την δυνατότητα που σήμερα έχει να φύγει από το ευρώ (την οποία δεν θέλει να χρησιμοποιήσει αλλά και δεν θέλει να χάσει), ίσως υπάρχει ελπίδα. Αμυδρή, πολύ αμυδρή, αλλά μη ανύπαρκτη».

Γιάννης Βαρουφάκης, “Δελτίο Κρίσης”, Protagon.gr, 2/12/11

*** 

Δράση τώρα πριν είναι αργά
«Η αποσύνδεση αποτελεί ένα ποιοτικό εγχείρημα που θα ελαχιστοποιήσει τη σχέση ευημερίας – προϊόντος, όπως επίσης παραγωγής – κατανάλωσης, από τις υλικές ροές και τις υπολειμματικότητές τους.
Η ελαχιστοποίηση κρίνεται αναγκαία, καθώς θα φανεί, σε μήκος χρόνου, η ασυμβατότητα της οικονομικής και της δημογραφικής μεγέθυνσης με την περιβαλλοντική και κλιματική αειφορία. Αυτό σημαίνει ανάγκη αλλαγής  μοντέλου/προτύπου της οικονομίας και της ευημερίας.
Η αποσύνδεση είναι ένα θετικό και πολλαπλά χρήσιμο και κρίσιμο ζητούμενο, που όμως, από μόνο του, δεν είναι αρκετό.

Η τεχνολογική καινοτομία δεν μπορεί ούτε να λύσει όλα τα προβλήματα, ούτε να τα λύσει στον χρόνο που πρέπει. Παράλληλα, λοιπόν, προκύπτει τόσο η ανάγκη για μια δημογραφική μείωση όσο και για ελαχιστοποίηση της ζήτησης και της παραγωγής –μια ευθύνη που βαρύνει τα πλούσια κράτη– και όχι μόνο η ανάγκη για αποσύνδεση. Οι περιβαλλοντικές αναγκαιότητες, εν γένει, εμφανίζονται να αντιβαίνουν στις άμεσες και μεσοπρόθεσμες οικονομικές ανάγκες και έτσι οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες δεν τις αξιολογούν αντικειμενικά».

Γιάννης Ζήσης, Ιωάννα Μουτσοπούλου, Γιάννης Παρασκευουλάκος, “Οκτώ βασικές ιδέες για μία συστηματοποιημένη και ολιστική αντιμετώπιση της κλιματικής και περιβαλλοντικής αλλαγής”

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Μπέλεσης
Μέλος της Μ.Κ.Ο. Σόλων
info@solon.org.gr