Οι νέοι επαναπατρίζονται

Κάποτε η ζωή στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη ή την Πάτρα φάνταζε να είναι ιδανική και προνόμιο ίσως των πιο τυχερών ή και των πιο δυναμικών ανθρώπων, που ήθελαν να φύγουν από τα μικρά στενά όρια της υπαίθρου και να ανοίξουν τους ορίζοντές τους, ζώντας στις μεγαλουπόλεις.

Οι λέξεις ανεξαρτησία, αυτονομία, περισσότερη διασκέδαση και πολλές ευκαιρίες για επαγγελματική δραστηριότητα σαγήνευαν το μυαλό των νέων και τους τραβούσαν μακριά από την φιλήσυχη, οικογενειακή ζωή των μικρών πόλεων και χωριών. Τώρα όμως εν έτει 2011, που η Ελλάδα βιώνει την μεγαλύτερη μεταπολεμική της αλλαγή σε κάθε οικονομικό και κοινωνικό τομέα, με τις δυσκολίες στην καθημερινότητα να αυξάνονται και να οδηγούν σε οικονομικά αδιέξοδα, αλλάζει και ο μέχρι τώρα συνηθισμένος σχεδιασμός της ζωής της πιο ενεργούς ηλικιακής ομάδας. Πολλοί από αυτούς κατάλαβαν πως οι μεγαλουπόλεις πλέον μόνο βάρος προσθέτουν και αυξάνουν τα αδιέξοδα και έτσι πήραν την απόφαση της επιστροφής. Πού; Μα στους τόπους όπου μεγάλωσαν, όπου έμαθαν και που γνωρίζουν καλά για να μπορέσουν να δραστηριοποιηθούν. Στην Φθιώτιδα, την Φωκίδα και σε άλλες περιφερειακές ενότητες παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα, όπως μας εξομολογούνται κάποιοι από τους αυτοδιοικητικούς. Άλλωστε, όπως μας λένε, η ύπαιθρος κρατά υγιή τον νου και την καρδιά του ανθρώπου. Και όπως εύλογα διαπιστώνουν, κυρίως οι πιο αισιόδοξοι, ότι, μέσα από κάθε ομιχλώδες τοπίο και βροντερό στο τέλος ανατέλλει το ουράνιο τόξο της ελπίδας και της συνέχισης της ζωής…