Το μήνυμα της Ελένης Μακρή-Θεοδώρου για την ημέρα της γυναίκας
«Πώς τα προλαβαίνει όλα;», «Παιδιά δεν έχει;», «Οικογένεια;». Είναι οι συνηθέστερες ερωτήσεις που ακούγονται για γυναίκες δραστήριες και επιτυχημένες, για γυναίκες που η επαγγελματική τους ή η πολιτική τους πορεία είναι ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων τους.
Ας δούμε κατάματα την πραγματικότητα. Η τέλεια γυναίκα με τις τέλειες αναλογίες, η τέλεια νοικοκυρά, η τέλεια μαμά, η τέλεια σύζυγος, η τέλεια εργαζόμενη, η γυναίκα που μπορεί να τα κάνει όλα άψογα, χωρίς να κουράζεται, με το χαμόγελο πάντα στα χείλη είναι ένας μύθος και ένα σύγχρονο «πρότυπο» που έχει καλλιεργηθεί.
Η πραγματικότητα είναι απλή και όχι τόσο συναρπαστική. Η καθεμιά από μας έχει τις κακές στιγμές της στη δουλειά, το σπίτι έχει δει και καλύτερες μέρες καθαριότητας, κάποιες μέρες δεν υπάρχει φαγητό στην κατσαρόλα, δεν μπορούμε να απαντήσουμε σε όλες τις ερωτήσεις των παιδιών μας, απέχουμε από την ιδανική εικόνα της σειρήνας-ερωμένης, νιώθουμε κουρασμένες, γκρινιάζουμε, νιώθουμε την ανάγκη να κλάψουμε, να φύγουμε μακριά από όλους κι όλα. Είναι λογικό και ανθρώπινο. Δεν είναι όμως θέμα φύλου. Είναι ζήτημα προσωπικότητας και ψυχολογίας.
Δεν είμαστε τέλειες αλλά καταβάλουμε προσπάθειες η καθεμία όσο μπορεί να ανταπεξέλθει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε πολλούς ρόλους. Γυναίκα, μητέρα, σύζυγος, σύντροφος, αδερφή, κόρη, γιαγιά, φίλη, νοικοκυρά, μαγείρισσα, καθαρίστρια, εργαζόμενη.
Όλα τα παραπάνω είναι πτυχές της μιας πλευράς του νομίσματος. Πτυχές που κάθε γυναίκα μπορεί βελτιώσει, να αυτοβελτιωθεί, να λύσει τα προβλήματα με τον σύντροφο, το συνάδελφο, το γονιό. Ποια είναι όμως η άλλη πλευρά;
Ας σκεφτούμε όλες εκείνες τις γυναίκες που δεν έχουν τις δικές μας δυνατότητες, τις δικές μας ευκαιρίες στην μόρφωση, στην εργασία, στο φλερτ, στον έρωτα. Ζουν σε καταστάσεις ουσιαστικής, σύγχρονης σκλαβιάς, χωρίς δικαιώματα στη ζωή.
Σύμφωνα με Έκθεση του OHE, η πιο συνηθισμένη μορφή εμπορίας ανθρώπων αφορά τη σεξουαλική εκμετάλλευση, με συνήθη θύματα να είναι κυρίως γυναίκες και μικρά κορίτσια.
Σε ότι αφορά τη χώρα μας έχουν σημειωθεί σημαντικές κοινωνικές αλλαγές αλλά η ισότητα έχει κατακτηθεί περισσότερο τυπικά παρά ουσιαστικά. Αν και η γυναίκα σήμερα συμμετέχει αρκετά στην κοινωνική ζωή, την εκπαίδευση και την πολιτική, η απουσία της από τα ισχυρά κέντρα λήψης αποφάσεων είναι πασιφανής. Το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής» είναι ακόμη υπαρκτό. Πρόκειται για τα αόρατα εμπόδια βάσει προκαταλήψεων που αντιμετωπίζουν γυναίκες που φιλοδοξούν να ανέβουν στα ανώτατα κλιμάκια των κλάδων της έρευνας, της τεχνολογίας και της επιστήμης, γυναίκες που θέλουν να μετέχουν σε διοικητικά συμβούλια και που επιδιώκουν θέσεις ευθύνης. Την ίδια στιγμή σύμφωνα με το World Economic Forum η διαφορά αμοιβών μεταξύ των φύλων, ειδικά στην Ελλάδα, παραμένει συντριπτικά υπέρ των ανδρών.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση μεμψιμοιρία.
Όμως είναι οι προβληματισμοί που προκύπτουν για περισσότερες ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης των γυναικών, για εξομοίωση των μισθών των δύο φύλων, για περισσότερες γυναίκες στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
*Η Ελένη Μακρή – Θεοδώρου είναι διδάκτορας Κοινωνιολογίας και Κοινωνικής Ιστορίας, εκπαιδευτικός, π.Βουλευτής Φθιώτιδας