Με αφορμή μια ανάρτηση στο διαδίκτυο είπα να γράψω για “μύθο”, αφού δεν είναι εφικτό να τον “ζήσουμε”.
Διαβάζουμε λοιπόν στο διαδίκτυο: “Το μεγαλύτερο μυθολογικό πάρκο ανοίγει τις πόρτες του στη ΛΑΡΙΣΑ! Από 15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019 έως 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 ένα διασκεδαστικό εκπαιδευτικό ταξίδι στην εποχή του μυθικού υπερήρωα, Ηρακλή, ξεκινά για μικρούς και μεγάλους στον Πολυχώρο Θεσσαλία...”

Είναι αποδεκτό από όλους ότι η Πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση, από τη φύση της, θεωρείται και είναι ο πιο λαϊκός θεσμός της πολιτείας, ο πλησιέστερος στον πολίτη. Να συμπληρώσουμε ότι είναι και ένας από τους κυριότερους πυλώνες διατήρησης της κοινωνικής συνοχής. Έχει πολλές δυνατότητες και έχει τη δύναμη να παίρνει πρωτοβουλίες και να δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς, λειτουργώντας με διαφάνεια και με τη συμμετοχή των δημοτών, αξιοποιώντας όλα τα στοιχεία της άμεσης δημοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Διαβάζουμε ότι ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Σωκράτης Φάμελλος έκανε αυστηρή προειδοποίηση προς τους δημάρχους από το βήμα της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας για τους χαμηλούς ρυθμούς εκπλήρωσης των κοινοτικών στόχων ως προς την ανακύκλωση και τη διαλογή στην πηγή.
Παράλληλα ο κ Φάμελλος τόνισε ότι «…θα στηρίξει τους δήμους με σειρά χρηματοδοτικών εργαλείων και νομοθετικών παρεμβάσεων». Αυτό λογικά σημαίνει ότι μέχρι τώρα δεν το έχει κάνει. Άρα να υποθέσουμε ότι έχει ευθύνες και η κυβέρνηση και το ΥΠΕΝ για την καθυστέρηση;

Διαβάζουμε αυτές τις μέρες δημοσιεύματα που αφορούν στη διαρροή στραγγισμάτων στον ΧΥΤΑ της Θήβας∙ ένας ΧΥΤΑ πρότυπο, όπως μας τον είχαν παρουσιάσει χρόνια τώρα οι «ειδικοί» του ΦΟΔΣΑ. Και μάλιστα πρόσφατα (2015) έγινε το έργο της επέκτασης και αναβάθμισης του ΧΥΤΑ και των υπαρχόντων εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένων και των εγκαταστάσεων συλλογής των στραγγισμάτων και της μεταφοράς τους στην Εγκατάσταση Επεξεργασίας Στραγγισμάτων (ΕΕΣ).

Διάβαζα προχθές μια επιγραφή: «Βάρκα μου μπογιατισμένη, τζάμπα μάγκες φορτωμένη»…

[Επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την καύση με αφορμή την κυκλική οικονομία, ας δούμε τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργηθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη και πού οδηγούν και μας τα συμφέροντα των εργολαβικών εταιρειών και των τσιμεντάδικων, αν δεν υπάρξει αντίσταση στα σχέδιά τους.  Σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι επιδοτήσεις των ΑΠΕ για την καύση αποβλήτων αντιστρατεύονται την κυκλική οικονομία της μείωσης των αποβλήτων μέσω του επανασχεδιασμού του τρόπου παραγωγής των προϊόντων.  Σε μας η προωθούμενη καύση οργανικών, rdf, srf, κλπ, ενέχει τον κίνδυνο να θεωρηθεί η εύκολη λύση στο πρόβλημα των απορριμμάτων και να καθηλώσει ή και να μειώσει τα σημερινά ποσοστά ανακύκλωσης, όπως φαίνεται και από τις αναφορές στις χώρες της ανατολικής ευρώπης. Είναι ένα άρθρο του euractiv.com]  

Ένα μίνι οδοιπορικό και ένα γρήγορο «πέρασμα» στην κοίτη του Ξηριά, του χειμάρρου ανατολικά της Λαμίας, από τις εκβολές του στη Γερμανική Τάφρο προς τις πηγές, κάτω από την Αντίνιτσα και τη Δίβρη, δεν είναι παρά μια ανανέωση της επαφής με τα γνώριμα μέρη και τις ιδιαίτερες αξίες του χειμάρρου. Οι εικόνες μαρτυρούν μια φορά ακόμα την εγκατάλειψη, την απερίσκεπτη αδιαφορία της τοπικής κοινωνίας στο κατώφλι της πλήρους αδράνειας. Ακραίος και κρίσιμος ο εφησυχασμός των αρμόδιων τμημάτων της Αυτοδιοίκησης και της Δημόσιας Διοίκησης σε όλα τα επίπεδα, σε μια ιδιότυπη «χειμερία νάρκη».

Έχει γραφεί κι άλλες φορές ότι η παλιά πέτρινη Γέφυρα* του Ασωπού, του παραπόταμου του Σπερχειού, η οποία είναι στην έξοδο του Φαραγγιού, έχει εγκαταλειφθεί στη βορά του χρόνου και των καιρικών συνθηκών. Σήμερα είναι σχεδόν υπό κατάρρευση δημιουργώντας τις χείριστες εντυπώσεις στους διερχόμενους, αλλά και στους επισκέπτες του Φαραγγιού και του γνωστού Μονοπατιού των Σιδηροδρομικών.

Τα ρεπορτάζ των τοπικών ΜΜΕ, που αναφέρονται στη δραστηριότητα του Λιμεναρχείου Στυλίδας για την παράνομη λειτουργία των ελαιοτριβείων σε σχέση με τη διαχείριση των λυμάτων τους, μας θυμίζουν διαρκώς το μεγάλο αυτό διαχρονικό πρόβλημα. Όσες φορές κι αν συζητήθηκε, όσες ημερίδες και συνέδρια κι αν έγιναν, δεν έχει γίνει κανένα, μα κανένα, βήμα στην κατεύθυνση της λύσης του προβλήματος.

Είναι γνωστή η μακρόχρονη ιστορία του Κλειστού Κολυμβητηρίου Λαμίας. Το έργο δημοπρατήθηκε το 2006 και εγκαινιάστηκαν οι εργασίες κατασκευής του τουλάχιστον δύο φορές για λόγους ψηφοθηρικούς, βεβαίως, με τα γνωστά πανηγύρια. Δαπανήθηκαν πάνω από 1,2 εκ, με τις ποινικές ρήτρες στον εργολάβο και τις πρόσφατες «αναγκαίες» περιφράξεις, και εγκαταλείφθηκε. Είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις σε όλη την Ελλάδα των ημιτελών έργων, της Ελλάδας των ρουσφετιών και των υποσχέσεων, των «ημετέρων» και των δικών μας δήμων.