Τι σημαίνει για την Ελλάδα και τον Κόσμο η αλλαγή προέδρου στις ΗΠΑ
Αν δεν υπάρξουν εκπλήξεις δικαστικού χαρακτήρα, φαίνεται πως έχουμε εκλογικό αποτέλεσμα στις ΗΠΑ, με νικητή ( έστω με οριακή πλειοψηφία) τον Τ. Μπάιντεν. Τα πολιτικά συμπεράσματα όμως δεν είναι και πολύ ξεκάθαρα μετά την αύξηση της εκλογικής δύναμης του Ντ. Τραμπ, παρά την ήττα του. Ο λαϊκισμός φαίνεται πως έχει δημιουργήσει βαθιές ρίζες στην Αμερικανική κοινωνία κι όχι μόνο.
Ο (δήθεν) αντισυστημικός και λαϊκίστικος λόγος, περνάει εύκολα στους λαούς της Δύσης, οι οποίοι ενδιαφέρονται περισσότερο σήμερα για τα καθημερινά τους προβλήματα και τη διατήρηση του κοινωνικού και οικονομικού τους status, παρά για τα πολιτικά – ιδεολογικά ζητήματα και για τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα. Έτσι ο πολυεκατομμυριούχος Τραμπ περνάει στις λαϊκές μάζες ως αντισυστημικός και ο ανορθολογισμός, η θρησκοληψία ( ποιος δεν θυμάται την εικόνα όπου ο πρόεδρος της μοναδικής υπερδύναμης κραδαίνει απειλητικά τη Βίβλο) και η ξενοφοβική ρητορική, παγιώνονται στην συνείδηση των πολιτών.
Ο Τραμπ βέβαια κατά παράδοξο τρόπο ( φαίνεται πως) αύξησε τη δύναμή του ακόμη και σε πληθυσμιακές ομάδες που καυτηρίαζε για τα δεινά της χώρας του ( μετανάστες- μειονότητες κλπ) κι αυτό θα πρέπει να προβληματίσει τους αναλυτές. Το ότι έχει παγιωθεί η άποψη σε όλο τον κόσμο, εδώ και σαράντα περίπου χρόνια, ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις είναι ίδιες, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης και οι λαοί ψάχνουν διέξοδο και απαντήσεις στις λαϊκιστικές δυνάμεις και στην ακροδεξιά, είναι επίσης κάτι που πρέπει να προβληματίσει όλο τον κόσμο.
Αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο θα πρέπει οι προοδευτικές δυνάμεις να δουλέψουν περισσότερο, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα κυρίαρχο πρόγραμμα ιδεολογικό, κοινωνικό, ρεαλιστικό, οικονομικό και να δημιουργηθεί εναλλακτική πρόταση εξουσίας, απέναντι στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό . Οι συνέπειες της πανδημίας είναι ίσως μια αφορμή γι αυτό. Μετά την παγκοσμιοποίηση και τον διεθνή έλεγχο της εφοδιαστικής αλυσίδας από ελάχιστες πολυεθνικές, φαίνεται πως οδηγούμαστε ( κι αυτό είναι ολοφάνερο πια, κυρίως στην Αμερική μετά τη σύγκρουση με την Κίνα) στον ΄΄οικονομικό πατριωτισμό΄΄.
Επί της ουσίας τώρα στην εσωτερική πολιτική η εκλογή Μπάιντεν φαίνεται πως θα βάλει σε μια πιο προοδευτική τροχιά το υγειονομικό πρόγραμμα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη διαφάνεια και τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Στα διεθνή θέματα οι ΗΠΑ θα δείξουν μια διάθεση για μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη παρέμβαση ( χωρίς να είναι σίγουρο πως αυτή θα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση), σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την προστασία του περιβάλλοντος και την επίλυση των περιφερειακών συγκρούσεων.
Κατά συνέπεια η εκλογή Μπάιντεν θα φέρει αλλαγές, αλλά δεν πρέπει να δημιουργήσει στη χώρα μας υπερβολικές ελπίδες και υπέρμετρη αισιοδοξία, ότι οι σχέσεις της με την Τουρκία θα εξομαλυνθούν άμεσα και κυρίως ότι θα δικαιωθούν απόλυτα οι Ελληνικές θέσεις. Ας ελπίσουμε όμως αυτή η ούτως ή άλλως θετική εκλογή Μπάιντεν, να κινηθεί προς την εφαρμογή της διεθνούς νομιμότητας και να αφήσει πίσω της την αλλοπρόσαλλη, απαθή και ΄΄ουδέτερη?΄΄ πολιτική Τραμπ στην περιοχή, δια της οποίας γιγαντώθηκε η Τουρκική προκλητικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο και αλλού.
Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα θα πρέπει να εκμεταλλεύεται προς όφελός της τις διεθνείς συγκυρίες, προτάσσοντας τη θέση ισχύος που κατέχει ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το γεγονός ότι είναι πυλώνας σταθερότητας στην περιοχή και να μην σπαταλά διπλωματικό κεφάλαιο κατά τη διαδικασία διεθνών συνομιλιών και συμφωνιών, χωρίς να ωφελείται το παραμικρό, όπως κάνει πολλές δεκαετίες τώρα.