Δεν μπορώ να αναπνεύσω…
Ο Αφροαμερικανός Τζοτρτζ Φλόιντ κατέκτησε τα φώτα της δημοσιότητας στην Αμερική! Πολλοί αφροαμερικανοί αλλά και λευκοί θα ζήλευαν τη διασημότητα αυτή, μόνο που αυτή κατακτήθηκε με το θάνατο, τη δολοφονία συγκεκριμένα του Φλόιντ από αστυνομικούς …
Η Ελένη Τοπαλούδη έγινε επίσης γνωστή στην ελληνική κοινωνία μέσα από το βιασμό και τη δολοφονία της…
Προσφάτως, μια 34χρονη γυναίκα γνώρισε τη δημοσιότητα μετά από την επίθεση που συνέβη εναντίον της με βιτριόλι…
Ανάλογες περιπτώσεις έχουν πάρει δημοσιότητα κατά καιρούς, κοινός παρανομαστής η βία, ο ρατσισμός, το έγκλημα και σε πολλές περιπτώσεις ο ΘΑΝΑΤΟΣ… Ο κυριολεκτικός θάνατος , η αφαίρεση της ζωής, αλλά και ο ψυχικός θάνατος, η βίαιη ανατροπή της ζωής του θύματος. Δεν μπορούμε να εξισώνουμε βέβαια την αφαίρεση της ζωής με την ανατροπή της, όμως το ζητούμενο δεν είναι η εξίσωση, αλλά η εξεύρεση των αιτιών και η προσπάθεια ερμηνείας προς αποφυγή επανάληψης του εγκλήματος. Ιδιαιτέρως ακαδημαϊκή προσέγγιση θα μου πείτε. Τι να τις κάνουμε τις θεωρίες; Λύσεις χρειάζονται… Πως όμως θα σβήσει το μίσος, η ανθρώπινη θηριωδία, η κακία, η εμμονές, η αλαζονεία, ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε ανώτερους και κατώτερους;
Οι άνθρωποι με την πρόοδο της επιστήμης απελευθερώθηκαν από δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις ωστόσο, ακόμη και σήμερα, αδυνατούν να αναγνωρίσουν την ανθρώπινη αξία σε όλους. Η ζωή κάποιων ανθρώπων συνεχίζει να έχει λιγότερη έως καθόλου αξία μόνο και μόνο γιατί έχουν άλλο χρώμα, άλλο φύλο ή επέλεξαν μια ζωή που δεν είναι αρεστή σε κάποιους! Η πρόσφατη δολοφονία του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικό στην Αμερική σηματοδοτεί πόσο ρατσιστικό μένος υπάρχει εναντίον τους, πόσα αρρωστημένα μυαλά κυκλοφορούν στον κόσμο, πόση αλαζονεία δίνει η εξουσία, πόση αξία τελικά έχει για κάποιους η ανθρώπινη ζωή! Οι επιθέσεις εναντίον γυναικών, οι ξυλοδαρμοί, οι βιασμοί, οι αιχμαλωσίες και η εκπόρνευση φανερώνουν πόσο μακριά είμαστε ως κοινωνία από την αναγνώριση της ισότητας των δύο φύλων…
Κυριαρχεί πάντα το ίδιο ερώτημα: ΓΙΑΤΙ; Πόσο εύκολη απάντηση είναι να κατακρίνει κανείς τέτοιες ενέργειες! Πόσο μακριά από μας φαντάζουν! Πόσες φορές όμως αναλογιστήκαμε τις δικές μας ευθύνες; Πόσες φορές πιστεύουμε ότι δεν οπλίσαμε εμείς το χέρι που σκοτώνει έναν άνθρωπο άλλης φυλής, άλλου φύλου, άλλης σεξουαλικής προτίμησης; Πόσες φορές αφήσαμε ανενόχλητο ένα γείτονα να βιαιοπραγεί στη σύζυγο και τα παιδιά του; Πόσες φορές κάναμε τα στραβά μάτια όταν κάποιος έβρισε έναν αλλοδαπό; Πόσες φορές γυρίσαμε το κεφάλι στη σεξουαλική παρενόχληση μιας γυναίκας και πόσες φορές δεν είπαμε «τα ήθελε κι αυτή …»; Αυτά και άλλα αντίστοιχα ερωτήματα ζητούν απαντήσεις όχι από τους ιθύνοντες αλλά από μας τους ίδιους.
Το έγκλημα που συντάραξε την αμερικανική κοινωνία και την παγκόσμια κοινότητα δεν είναι απλώς η ρατσιστική αντίδραση ενός ατόμου που διακατέχεται από αισθήματα μίσους και περιφρόνησης προς τους αφροαμερικανούς συμπολίτες του, είναι η μαθημένη συμπεριφορά μιας κοινότητας που θεωρεί οποιονδήποτε διαφορετικό ως εχθρό. Είναι οι αντιλήψεις περί ανωτερότητας της λευκής φυλής και του πολιτισμού της, έναντι των διαφορετικών φυλών και πολιτισμών. Μιας ανωτερότητας που δίνει το δικαίωμα σε όποιον θεωρεί ότι την κατέχει να μη σέβεται τον άνθρωπο, να αντιμετωπίζει τους άλλους ως κτήμα του και να πιστεύει πως έχει την εξουσία να πράττει ακόμα και φόνο όταν νιώθει ότι απειλείται η κυριαρχία του.
Οι φωνές που ακούγονται για την αναγνώριση του δικαιώματος της διαφορετικότητας, μοιάζουν ψίθυροι μπροστά στον καθημερινό κυρίαρχο λόγο, έναν λόγο που αναπαράγει στερεότυπες αντιλήψεις για τις γυναίκες, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους μαύρους, τους Ρομά, τους ομοφιλόφυλους και γενικότερα για όποιον αποφασίσει να ζήσει με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που η κυρίαρχη ομάδα επιτάσσει. Άνθρωποι που αντιστέκονται σθεναρά στην αναπαραγωγή στερεοτυπικών αντιλήψεων αντιμετωπίζονται ως γραφικοί και κάποιες φορές ως επικίνδυνοι, η κυρίαρχη ιδεολογία προσπερνά χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία τέτοια «εμπόδια» και δεν διστάζει να αμαυρώσει και να πλήξει υπολήψεις, να χειραγωγήσει συνειδήσεις στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας, αξίες που φυσικά αφορούν μόνο όσους ασπάζονται τα δικά της «πιστεύω».
Η άποψη ότι ο κόσμος δεν αλλάζει είναι βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση των ανθρώπων που κάθε φορά ταράζεται με τέτοια γεγονότα, αλλά που στο τέλος ησυχάζει μέχρι την επόμενη αποτρόπαιη πράξη. Οι βίαιες συγκρούσεις στην Αμερική, αποτέλεσμα της δολοφονίας του Τζ. Φλόιντ, έχουν επαναληφθεί σε αντίστοιχες περιστάσεις, τίποτα όμως δεν θα αλλάξει αν οι ίδιοι οι αμερικανοί πολίτες δεν αναγνωρίσουν και δεν αποδεχτούν τη διαφορετικότητα ως ζωντανό στοιχείο της κοινωνίας τους. Τίποτα δεν θα αλλάξει αν οι άνθρωποι δεν κατανοήσουν πως είναι διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά αυτή η διαφορετικότητα αποτελεί το θεμέλιο λίθο της ζωής, του πολιτισμού, της ομορφιάς! Κανείς μας δεν θα μπορεί να αναπνέει όσο η ζωή του άλλου κοστίζει λιγότερο από τη δική μας!
