Ο Λαμιώτης Έλπις έρχεται (και μαζί με αυτόν και η ελπίδα)

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ο Ελπιδοφόρος – ή Έλπις όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του – μεγάλωσε στην Λαμία όπου τελείωσε και το σχολείο, συνέχισε στην ΑΣΟΕ όπου γνώρισε την Δώρα – με την οποία ταίριαξαν στον τρόπο ζωής και στην περιπέτεια – και μέσα από τα προγράμματα “Εράσμους”,  ξεκίνησε να αγαπάει τα ταξίδια. Με ένα άλλο πρόγραμμα εθελοντικής εργασίας στην Ινδία άλλαξε και η κοσμοθεωρία που είχε έως τότε. “Εκεί που έλεγα ότι θα συνεχίσω τις σπουδές μου στην Αγγλία στα χρηματοοικονομικά, ο απλός τρόπος ζωής των Ινδών με έκανε να σκεφτώ ξανά το τι θέλω να κάνω στην ζωή μου”.

Κάπως έτσι τα σχέδια άλλαξαν και ο Έλπις βρέθηκε να εργάζεται για μία στοιχηματική εταιρεία στην Νότια Αφρική. Ευτυχισμένη ζωή στο Κέιπ Τάουν, στην οποία ο Έλπις και η Δώρα αποφάσισαν να βάλουν ένα τέλος μετά από δυόμιση χρόνια για να ζήσουν το πρώτο τους μεγάλο όνειρο προσφοράς και περιπέτειας. Παραιτήθηκαν από μία καλοπληρωμένη δουλειά για να διασχίσουν την Αφρική και να φθάσουν Ελλάδα κάνοντας στάσεις όπου προσέφεραν εθελοντική εργασία ή τα κεφάλαια που είχαν συγκεντρώσει για να ενισχύσουν τοπικές κοινότητες που το είχαν ανάγκη. Ξεκίνησαν με ένα ορφανοτροφείο και ένα σχολείο στην Κένυα και όπου ανακάλυπταν ότι χρειάζονταν βοήθεια προσέτρεχαν διαδικτυακώς σε δωρητές (crowdfunding) για να ενισχύσουν την προσπάθεια τους. “Είχε γίνει πλέον σαν ένα ηλεκτρονικό παγκάρι που για καλή μας τύχη είχε ανταπόκριση στον κόσμο. Πιστεύω ότι έπαιξε ρόλο ότι οι δωρητές έβλεπαν δύο παιδιά, νέα, παθιασμένα που έδειχναν άμεσα το που πήγαιναν τα χρήματα τους και όχι ένας μεγάλος απρόσωπος οργανισμός με μεγαλόπνοα σχέδια”. Ένα από τα μεγαλύτερα πρότζεκτ τους στην Αφρική ήταν και η δημιουργία ενός πηγαδιού που πρόσφερε νερό σε μία κοινότητα 1500 ανθρώπων.

Η συνέχεια βρίσκει τον Έλπις, μετά από ένα μικρό διάστημα στην Ελλάδα, να έχει νέα έδρα του μία μικρή πόλη έξω από το Μάντσεστερ. Νέα δουλειά και νέα σχέδια. “Είναι καλό που δεν έχει πολλά πράγματα να κάνεις εδώ καθώς μπορούμε να οργανώσουμε καλύτερα τον επόμενο στόχο μας. Να μαζέψουμε τα χρήματα που χρειαζόμαστε και να βοηθήσουμε αυτή την φορά ένα ίδρυμα στην Ελλάδα”. Έχοντας ιδιαίτερη ευαισθησία για τα παιδιά που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν μία ποδηλατοδρομία από το Λονδίνο ως την Αθήνα με στόχο να συγκεντρώσουν 10.000 ευρώ για τις ανάγκες της Φλόγας.

Ο Έλπις μάζεψε όλες τις άδειες της χρονιάς που δικαιούταν και τις διέθεσε για τον σκοπό αυτό θυσιάζοντας τις διακοπές του. Αρχής γενομένης από το επόμενο Σάββατο ( 5 Σεπτεμβρίου) και για 35 ημέρες θα διασχίσει σε 8 χώρες (Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Ελβετία, Ιταλία, Ελλάδα) 25.000 χιλιόμετρα από το Λονδίνο ως την Αθήνα διαδίδοντας το μήνυμα της Φλόγας. “Δεν με πειράζει που δεν θα πάω διακοπές, άλλωστε μου αρέσουν τα ταξίδια και η περιπέτεια και αυτή η διαδρομή θα με γεμίσει με νέες εικόνες. Αυτό που έχει σημασία είναι να πετύχουμε τον στόχο μας. Δεν είναι προσωπικός στόχος αλλά όλων μας. Εγώ μπορεί να κάνω την διαδρομή αλλά είναι κοινή η προσπάθεια. Ο καθένας μπορεί να βοηθήσει με τον τρόπο του. Είτε οικονομικά είτε ενημερώνοντας για τις ανάγκες του ιδρύματος, είτε απλώς κάνοντας μερικά χιλιόμετρα ποδήλατο μαζί”.

Με ένα ελάχιστο προϋπολογισμό – 10 ευρώ την ημέρα – που προέρχονται από τις δικές του οικονομίες και χωρίς την συνοδεία κάποιου αυτοκινήτου ή ιατρικού team – προσωπική του επιλογή – για να κρατήσει τις δαπάνες του ταξιδιού χαμηλά και να πάνε όλα τα χρήματα στον σκοπό του, ο Έλπις αυτές τις ημέρες διευθετεί τις τελευταίες εκκρεμότητες: τα σημεία που θα διανυκτερεύσει και τους ανθρώπους που θα του προσφέρουν φιλοξενία.

Για τις πρωτοβουλίες που παίρνει δεν είναι αρκετοί, ακόμη και στον κύκλο του, που τον θεωρούν “τρελό”, ο ίδιος όμως θεωρεί ότι ο εθελοντισμός είναι ένας τρόπος ζωής που αν τον βιώσεις δύσκολα τον αλλάζεις. “Δυστυχώς στην Ελλάδα τον εθελοντισμό τον μεταφράζουμε απλά ως δωρεάν εργασία ενώ στην ουσία είναι προσφορά χωρίς ανταλλάγματα. Σίγουρα μπορεί να γίνουν πράγματα σε πολιτικό επίπεδο που μπορεί να βοηθήσουν αλλά μπορεί και ο καθένας από εμάς να κάνει μία κίνηση – μικρή ή μεγάλη, δεν έχει σημασία – για να βοηθήσει τον συνάνθρωπο του δίπλα που έχει ανάγκη. Μετά την Αφρική, όταν ήρθαμε Ελλάδα αυτό που κάναμε ήταν να προβάλουμε σε διάφορες πόλεις ένα ντοκιμαντέρ με όσα είχαμε ζήσει στην πορεία από το Κέιπ Τάουν ως την Αίγυπτο. Το κάναμε περισσότερο για να δείξουμε σε κάποιους ανθρώπους που φοβούνται να βγουν από το λιβάδι τους ότι αυτό που μας κρατάει δεμένους για να μην ζήσουμε το όνειρο μας είναι μόνο ο φόβος. Και επίσης ότι μπορείς να προσφέρεις σε αυτόν που έχει ανάγκη χωρίς να έχεις φοβερούς πόρους”.

Πόσο θα συνεχίσει αυτό; “Όσο πάει, αλλά όνειρο ζωής είναι να γυρίσουμε κάποια στιγμή μόνιμα στην Ελλάδα και να φτιάξουμε ένα hostel κάπου στην Κρήτη διαφορετικό από ότι έχουμε συνηθίσει. Θα έχει μέσα αγροτουρισμό, θα ενημερώνει τους επισκέπτες για την γύρω περιοχή και θα στηρίζει την τοπική κοινότητα”. Αν κρίνουμε από όσα έχει κάνει μέχρι σήμερα ο Έλπις με την Δώρα το όνειρο τους δεν μοιάζει παρά μία απλή υπόθεση.

–  Εδώ μπορείς να ενημερωθείς για την ποδηλατική πορεία του Ελπιδοφόρου και αν το επιθυμείς να βοηθήσεις οικονομικά τον στόχο του