Μητροπολίτης Φθιώτιδας: Η γιόγκα δεν είναι γυμναστική, είναι θρησκευτική οργάνωση
Εγκύκλιο εξέδωσε το γραφείο Αντιαιρετικού Αγώνα της Μητρόπολης Φθιώτιδας για τη γιόγκα καλώντας τους πιστούς να είναι προσεκτικοί καθώς διάφορες ομάδες παραπλανούν τον ελληνικό λαό, με παραπειστικές δηλώσεις για την ταυτότητα τους και τους επιδιωκόμενους σκοπούς τους.
Ο τίτλος της εγκυκλίου είναι: «ΓΙΟΓΚΑ, γυμναστική ή θρησκευτική μέθοδος;» και σε αυτήν επισημαίνεται ότι «στη Μητρόπολή μας κατά καιρούς, παλαιά και πρόσφατα, σε Ξενοδοχεία Λουτροπόλεων και σε Γυμναστήρια πόλεων και κωμοπόλεων αναπτύσσεται θεωρητικά σε σεμινάρια και εφαρμόζεται πρακτικά η Γιόγκα, ή τουλάχιστον καταβάλλεται κάποια προσπάθεια αυτό να γίνει, σε συνδυασμό με εναλλακτικές θεραπείες , βιολογικές καλλιέργειες και βιολογικά προϊόντα».
Στη συνέχεια η Μητρόπολη Φθιώτιδας παραθέτει απόσπασμα άρθρου του αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστάσιου, ο οποίος υπήρξε Καθηγητής της Θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών.
Διαβάστε αναλυτικά το κείμενο όπως έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της μητρόπολης:
Επειδή και στη Μητρόπολή μας κατά καιρούς, παλαιά και πρόσφατα, σε Ξενοδοχεία Λουτροπόλεων και σε Γυμναστήρια πόλεων και κωμοπόλεων αναπτύσσεται θεωρητικά σε σεμινάρια και εφαρμόζεται πρακτικά η Γιόγκα, ή τουλάχιστον καταβάλλεται κάποια προσπάθεια αυτό να γίνει, σε συνδυασμό με εναλλακτικές θεραπείες , βιολογικές καλλιέργειες και βιολογικά προϊόντα, αξίζει να διαβάσουμε και να ενημερωθούμε από ένα άνθρωπο καθ΄ ύλη αρμόδιο, τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Κ. κ. Αναστάσιο, ο οποίος υπήρξε Καθηγητής της Θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, περί του θέματος αυτού, που συχνά τον τελευταίο καιρό χτυπά την πόρτα μας. Ας αναγνώσουμε προσεκτικά το παρακάτω κείμενο που είναι απόσπασμα από γενικότερη μελέτη του στο ιεραποστολικό Περιοδικό της Εκκλησίας της Ελλάδος: «Πάντα τα Έθνη».
“Στο δυτικό κόσμο η γιόγκα αρχικά παρουσιάστηκε σαν ένα είδος «γυμναστικής», σαν μέθοδος χαλαρώσεως και ψυχολογικής ηρεμήσεως. Η βασική της διαφορά από τη γνωστή γυμναστική βρίσκεται, εκτός των άλλων, στη χαρακτηριστική της ακινησία. Αρκετές από τις ασκήσεις της γιόγκα παρουσιάζουν αυτές καθαυτές ορισμένα θετικά αποτελέσματα πάνω σε μερικά άτομα – πράγμα που, άλλωστε, συμβαίνει και με ασκήσεις άλλων συστημάτων. Γενικά όμως οι ασκήσεις αυτές τοποθετούνται μέσα σε ένα πλαίσιο ινδουιστικών αντιλήψεων και αποτελούν στάδια ενός ευρύτερου όλου, μιας γενικότερης πνευματικής πορείας. Στην πλήρη τους ανέλιξη αποσκοπούν πολύ μακρύτερα από τα όρια μιας σωματικής ευεξίας. Και για να γίνουμε περισσότερο παραστατικοί: όπως οι γονυκλισίες (οι «μετάνοιες» της μοναχικής μας παραδόσεως) δεν είναι απλές κινήσεις του σώματος, αλλά έχουν σχέση με ένα γενικότερο πιστεύω και εκφράζουν μια συγκεκριμένη διάθεση και τάση ψυχής αποβλέποντας σε πνευματικούς σκοπούς, κατά παρόμοιο τρόπο – τηρουμένων, βεβαίως, πάντοτε των αναλογιών – οι συνθετότερες ασκήσεις της γιόγκα έχουν συνάρτηση με Ινδουϊστικές παραστάσεις και σκοπεύουν τελικά σε πνευματικές θρησκευτικές εμπειρίες.«Η γιόγκα στον τόπο μας
Αρκετές ιδιωτικές σχολές προσπαθούν κάπως να αποθρησκευτικοποιήσουν αυτά τα γυμνάσματα από τον ινδουϊστικό χαρακτήρα τους, ώστε να γίνονται ευκολότερα αποδεκτά από το μέσο Έλληνα. Άλλοι επιχειρούν να βεβαιώσουν ότι η «γιόγκα» δεν είχε ποτέ ούτε και έχει θρησκευτικό χαρακτήρα και μιλούν απλώς για «επιστήμη», «πνευματική επίγνωση», ψυχοσωματική άσκηση. Όσο όμως κι αν επιστρατεύονται ιδιόμορφες και μεγαλοπρεπείς λέξεις, για να καλύψουν την πραγματικότητα, γεγονός παραμένει ότι ο καθόλου (ο γενικός) προσανατολισμός της ινδικής αυτής τεχνικής ήταν και είναι θρησκευτικός ή παραθρησκευτικός. Όσοι μυούνται στο «διαλογισμό» της γιόγκα καθοδηγούνται σε μια κατεύθυνση σαφώς ινδουϊστική.
Η λέξη «γιόγκα» (yoga) είναι μία από τις πιο πολυσήμαντες μέσα στο ινδικό λεξιλόγιο. Ετυμολογικά σημαίνει «ζεύξη», «ένωση», «σύνδεση», «άσκηση». Την χρησιμοποιούν ευρύτατα οι Ινδοί για να προσδιορίσουν το μυστικό δεσμό του ανθρώπου με την υπερβατική πραγματικότητα. Αλλά και για να καθορίσουν τον τρόπο, το δρόμο και τις μεθόδους που οδηγούν στην «ένωση» αυτή, στην «απελευθέρωση» της ανθρώπινης υπάρξεως από τα πολύμορφα δεσμά και τις ψευδαισθήσεις του παρόντος κόσμου.
Στην Ελλάδα βέβαια κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα «η ανεξιθρησκεία και ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται η παραπλάνηση του ελληνικού λαού από διάφορες ομάδες, με παραπειστικές δηλώσεις για την ταυτότητα τους και τους επιδιωκόμενους σκοπούς τους.
+ Αναστάσιος , Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας
(Από το Γραφείο Αντιαιρετικού Αγώνα της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, 15/11/14)
